دکتر محمد عراقی - روانپزشک

آه فروید! ، باز هم فروید ! چرا فروید !
در ادبیات نمایشی ایران از مشروطه به این سو موارد پرداختن به فروید یا عدمی بوده است یا انگشت شمار.نه اینکه از آن بی خبر باشیم اما ترجیح بر سکوت و عبور بوده است.
در نمایشنامه "زیگموند فروید"، به کوشش آقای مهرداد کوروش ،شاهد تلاقی هنر نمایش و تاریخ روانکاوی هستیم.
در این نمایش فارغ از محتوا ،شکل در خدمت فروید بوده است ،آن هم به شیوه ای کاملا فرویدی ... دیدن ادامه ›› :
تداعی آزاد.
فروید در این نمایشنامه بیشتر می شنود و کمتر سخن می گوید. آماج خطاب هاست که هر یک به دلیلی مطرح می شود اما شاید پشت همه آنها یک خشم است . خشم به بی عدالتی در آفرینش ، خشم به تلاش بسیار ، خشم بس بسیارشماران در برابر کسی که با مرگ از جهان می رود و در فرهنگ زندگی می کند. خشم به" پروفسور" فروید.
اگر چه در این نمایش فروید بیشتر می شنود اما این آغازی خجسته است تا شاید در وقتی دیگر فروید سخن گوید.