درود
سوال خوبى ست. براى یافتن پاسختان مى توانید به تماشاى دردنوشان بنشینید

درود میام 😄

آقای ضرغامی پاسختون یافتید؟

سلام ، می تونم بگم منم حسی شبیه شما داشنم .. ارتباط قسمت ها با همم متوجه نشدم ..

سلام در واقع منظورم این بود که فرم و داستان درگیرم نکرد.

خداروشکر تنها نبودم اینبار

ممنون از نگاهتون🌸

از خوبی اجراهای تاریخی این بوده که شخصیت ها دوباره بررسی میشن.که آیا فقط دنبال خون بودند یا وطن خواهی.آغا محمدخان محاصره ی کرمان و لطفعلی خان و کوه چشمها رو داشت،ولی حمله ش به تفلیس برای جلوگیری از جداشدن گرجستان از ایران رو هم داشت.شخصیت های عجیبی که من شخصه نمیتونم بگم چه در سر داشتند.وطن خواهی یا دیوانه ی خون.متاسفانه هنوز این اجرا رو ندیدم ولی خوشحالم که تاریخ،بزرگ‌ترین مدرسه ی اکنون،رو موضوعیت تئاتر انتخاب کردند.

منتظر حضورتون هستیم🦋

جناب ضرغامى عزیز
درود بر شما و سپاس از اینکه نظرتونو با دقت و موشکافی در این فضاى تیوال به اشتراک گذاشتید.
نقد شما برای من بسیار ارزشمند است، چرا که هدف اصلی هر اثر هنری، ایجاد دیالوگی میان اثر و مخاطب است. از این‌که برخی از جنبه‌های نمایش، مثل طراحى نورپردازی، طراحی صحنه، موسیقی و طراحی لباس توانسته‌اند توجه شما را جلب کنند، خوشحالم...
اما درباره نقدهایی که به روایت، فرم و پرداخت شخصیت‌ها داشتید، دیدگاه خودم را هم ... دیدن ادامه ›› بیان کنم:

✍🏻 این نمایش عمداً به‌دنبال خلق فضایی سانتیمانتال و نوستالژیک بوده است، چرا که مفاهیمی همچون عشق، حسرت، و جدایی گاهی در چنین قالب‌هایی بهتر به مخاطب منتقل می‌شوند. در مورد فرم، ترکیب روایت غیرخطی و جریان سیال ذهن، واقعاً انتخابی آگاهانه بود تا احساس پراکندگی و سرگشتگی شخصیت‌ها، بازتابی از عواطف درونی و تجربه زیسته‌ی اونها باشد. شاید این فرم برای برخی مخاطبان ارتباط عمیق‌تر ایجاد کند، اما قطعاً با سلیقه و انتظار همه همخوانی نخواهد داشت.
در «هست و نیست» تلاش کردیم تا تعادل بین فرم، محتوا و تأثیرگذاری احساسی را حفظ کنیم و البته به بازخوردهای ارزشمندی مثل نظر شما، برای بهبود توجه می‌کنیم..
از نقد صریح شما سپاس، و متشکرم که نمایش رو دیدید.

با سلام، عرض ادب و نهایت احترام
ضمن تشکر از پیام شما که نشان از آستانه تحمل و تأمل توأم با مهرتان دارد یه قاعده مشهور عقلانی و عرفی و حقوقی وجود داره که میگه:
اول باید برادری رو اثبات کرد بعد ادعای ارث و میراث.
وقتی عشق ساخته نشه روی صحنه، چطور می‌شه توقع داشت جدایی اثر گذار بشه؟ بشخصه اشاره های "این همانی" رو کافی نمی‌دونم و دوست دارم داستان روی صحنه، جهان خودش رو خلق و اجرا کنه
تیپیک بودن و کیچ بودن کار با سلیقه ام جور نبود، همین
با آرزوی سلامتی و موفقیت

درود
و سپاس؛
در خصوص نکته‌ای که درباره ساختن عشق و تأثیرگذاری جدایی مطرح کردید، باید بگم که این دقیقاً یکی از چالش‌های اصلی ما در روایت «هست و نیست» بود؛ اینکه چگونه بتوانیم در زمانی محدود، عشق و جدایی را به‌گونه‌ای باورپذیر و ملموس به تصویر بکشیم. تلاش من و رفقام بر این بود که با نشانه‌ها و جزئیات، تماشاگر رو به دنیای شخصیت‌ها نزدیک کنیم، اما قطعاً این تلاش ممکنه برای برخی مخاطبان کافی نبوده باشه.
در مورد اشاره به «تیپیک بودن» و «کیچ بودن» هم، هدف ما خلق فضایی بود که در عین ساده بودن، بتواند با طیف گسترده‌ای از مخاطبان ارتباط برقرار کند. اما می‌پذیرم که این انتخاب ممکنه با سلیقه همه سازگار نباشد.
باز هم متشکرم.

ممنونم جناب ضرغامی✨🤍