علاقهی شخصی من به متون و اجراهای رئال زیاد است و این نمایش را دوست داشتم.
دلم به حال فهیمه سوخت، هیبت هادی و سکوتش برای بزرگتری برادر، رقّتانگیز
... دیدن ادامه ››
شد اما تصمیم آخرش، دندان قروچه ام را فعال کرد! غیرت مجتبی و انعطافپذیریاش، به فکرم انداخت.
سادگی و روانی متن و استفاده از اصطلاحات بومی خاکسفید، منِ مخاطب را خسته نمیکرد. حیف که دیر شروع کردند. اما تبحر و تمرین بازیگران، تلف شدن زمان را از یادم برد. طراحی و اجرای صحنه، مطابق و دقیق، متوجه جزئیات جذاب بود. افکت، صدا و موسیقی بهجا و آرام بود.
خدا قوت و تلاشتان برای برافراشتن هنر تئاتر ایران، مستدام باد.