سلام، من هفته پیش نمایش رو دیدم و نمیخواستم راجبش چیزی بنویسم چون حسی که از نمایش گرفتم بسیار دردمندانه بود و تا روز بعدش هم در موردش فکر میکردم. این دسته از قصه ها و روایت ها که درد زنان و دختران جامعه رو میگه که بازیگرانش هم به خوبی اجراش کردن و خیلی هم باور پذیر بود تا وقتی فکری به حالش نشه هنوز درده و برای منه مخاطب دیدنش و شنیدنش بسیار غم انگیزه و امیدوارم با فرهنگ سازی در سطح گسترده به نتیجه های مطلوبی برسه.

هم متن نمایش و هم کارگردانی برای نشان دادن این قصه ها بسیار خوب بود
اجرا های هر کاراکتر نسبت به توانایی و داستانی که بهش می پرداختند خوب بود فقط انتهای نمایش بعد گفتن : دعای امان بخونیم ، من منتظر یه چیزی برای پایان بندی نمایش بودم
طراحی صحنه در نوع خودش جالب بود و طراحی لباس هم خیلی متناسب با نمایش بود و موسیقی هم خیلی اثرگذار بود
خسته نباشید و خدا قوت میگم به تیم نمایش امان