البته وقتی کامنت ها رو می خونید انتظارتون از نمایش خیلی بالا می ره ولی انتظار من رو برآورده نکرد؛ هرچند نفس ایده خلاقانه به نظر می رسید اما این مسئله به متن نمایشنامه منتقل نشده بود و در مجموع علی رغم انرژی خوبی که بازیگران برای اجرای کار می ذاشتند ولی کار درنیومده بود.
نکته ای غیرتتاتری: هرچند که واقعا «صندلی های لوله ای» سالن که نه میشه بهشون تکیه داد -و واقعا نمی فهمم که با چه انگیزه ای اینو طراحی کردن و بی احترامی مطلق به تماشاگرهه- و نه روش راحت نشست، گذر زمان رو با مرور خاطرات گذشته، سخت تر و سخت تر می کنه.