عرض احترام و درود خدمت عوامل محترمِ (وحشی)
کلا با کار رئال ارتباطی نمیگیرم و ذهنم سخت به سمتش میره
اما انتخاب درست سالن ، انتخاب لباس های صحیح ، فرم و میمیک های مرتبط ، ادبیات و اجرای آن در دهان بازیگر و … باعث شد در فضای نمایشنامه زیست کنم.
اگر چه حقیقتا از سبک اجرا و متن در ابتدای تئاتر از مفاهیم کار گذشتم و سعی کردم در فضای فراذهنی بازیگران بمانم.
بازی ها در فضای بومی نمایشنامه به خوبی اتود شده بود اگرچه بازی بازیگر خانوم در میان شگفتی اکبر و یکی دو بازیگر دیگر ضعیف به چشمم آمد.
از نظر متن هم پلات را نتوانستم در ذهنم ترسیم کنم اگر چه موضوع و دیالوگ خوبی داشت اما شاید در گره اندازی ها و خط مشی پلات می‌توانست بهتر عمل کند. (بنظر می آید در اداره به مشکل خورده)
به لحاظ کارگردانی ، گویا کارگردان برای حرف زدن آمده بود تا هنرنمایی البته حرف زدن هم هنر می خواهد که بازهم بنظرم قوی به عمل نیامده بود و در رورانس هم رویت نشدند !!!

در پایان خداقوت میگم و آرزوی موفقیت دارم