گیلدا حمیدی و بهروز پناهنده درخشان
عجب دکور بی نظیری بود فقط یک پیکان بود ولی در لحظه‌ی ورود وارد اون پیکان میشدی و ...
با اینکه میدونی چه اتقاقاتی افتاده ولی در تمام طول اجرا خوف و وحشت اون لحظات تجربه میکردی مخصوصا وقتی نگاهت می‌افتاد به چشمهای غلامرضا
گریه‌ای که اشک نداره ....