درود، وقت خوش، فرق زیادیه بین (به زعم شما) نمایشنامه‌خوانی معمولی و چیزی که من دیدم دیالوگ‌نویسی‌های استادانه و میزانسن درست و قاب‌های متنوعی که با چرخش صحنه ایجاد می‌شد در بونکر (به خصوص من که از باکس روبرو و پشت پنجره بارها و بارها قاب‌های درخشان دیدم و ثبت می‌کردم تو ذهنم). دقیقا به همین خاطر و به دلیل همین قابلیت مسابقه عکاسی هم گذاشته بودن. من البته لذت بصری رو ترجیح دادم، لذت عکاسی به جای خود.

حجم دیالوگ‌ها هم کاملا مرتبط با اکت کاراکترها و فضای نمایشنامه بود و دو بازیگر هم به خوبی از پس اجرا بر اومدن و کار ساده‌ای هم نبود. بونکر دوم رو هم خواهم دید.