اجرای ۹ دی رو دیدیم
دوستم می گفت یه جا خونده شبیه تئاترهای مدرسه میمونه!!!
ممنون از خانم دنیا فتحی که با اینکه کسالت داشتند اما با انرژی بازی کردند.
نمایش نامه بیش از حد ساده و بدون هیچ نقطه عطفی بود، پسری که جدایی از معشوق بی تابش کرده با خوندن نامه های عاشقانه دیگری، درد جدایی قبلیش التیام می یابد،،، شما هیچوقت متوجه نمی شوید مونا کیست و چه گذشته یا شخصیتی داشته، شخصیت صابر نیز مبهم است ..پوریا فقط می خواند و گیتار می زند!!! اصلا کرونا این وسط چه نقشی دارد؟؟؟ فقط چند نامه و‌ کمی سارا هویتی پیدا می کنند، انگار پدر نیز آینده سارا را نشان می دهد!!!
همین !!!