امشب اولین پنجشنبه ی آبان ماه همسرم رو راضی کردم از اون سر کرج بیاییم و به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد ازدواج مون تئاتر ببینیم.چقدر زن خوشبختی هستم که در چهل و سه سالگی تئاتر دیدم و چه تئاتری. ردیف دوم بودم و سخت کنترل میکردم گریه هامو... حتی تا کرج گریستم. بمیرم برای هنرمندان دردآشنای سرزمینم ایران. بمیرم برای هنرمندان ممنوع الکار.. بمیرم برای هنر در قفس شده.‌.. عزیزان ایران سلامت بمونید لطفاً. دق نکنید. سکته نکنید. سرطان نگیرید. سالم بمونید لطفاً بمونید لطفاً خوب باشید فقط.. تا آخر عمرم برای امشب سپاسگزارم 💜💜💜💜💜💜