مسائل مطرح شده در فیلم خسته نباشید
• پیام صلح و دوستی
• تفاوت نگاه دو نفر در مواجهه با از دست دادن عزیزانشان
• اختلافات زندگی زناشویی و حل آنها
• ارائه تصویری مداحانه از زندگی ایرانیان و بازنمایی مهمان‌نوازی ایرانیان.
• رسیدن به هدف، رسیدن به مکان خاصی نیست بلکه رسیدن به معرفت درونی است.
• تقابل ساختگی سنت و مدرنیته که سمت سنت را می‌گیرد. «حسین» با سبیلی که دارد نماد سنت است و یکی از جلوه‌های بارز ایرانی‌ها. «مرتضی» که علاوه بر سبیل از ریش‌هایی به سبک انگلیسی برخوردار است، نماد ترکیب سنت و مدرنیته است. «ماریا» نمادی است از تصورات غرب نسبت به ایران و در جایی که بحث القاعده پیش می‌آید، اوج این تصوراتش را نشان می‌دهد.
• یکی از جملات کلیدی مرد مقنی که درباره امنیت رفتن به دل قنات می‌گوید: «جایی که آدمیزاد نیست، خطری هم ... دیدن ادامه ›› نیست» مفهوم مهمی دارد.
• آیا پلیس نماد حکومت است؟ چرا در این فیلم همه با او بد بودند؟ تاکید پلیس بر حوزه استحفاظی یعنی چه؟ آیا پیام فیلم این است که حکومت نسبت توریست‌ها نگاه امنیتی و ضد جاسوسی دارد؟
• اشکالات فیلم‌نامه‌ای زیادی وجود دارد از جمله اینکه تمام شخصیت‌ها به غیر از ماریا در پایان فیلم رها می‌شوند و کلوت و کویر هویت ویژه‌ای در اینجا ندارند و مسئله‌ای را حل نمی‌کنند.

مخاطب این فیلم بیشتر از آنکه مردم ایران باشند، مردم افغانستان هستند و فیلم ارتباط خوبی با مخاطب ایرانی برقرار نمی کند. «خاک و مرجان» تصویر مثبتی از افغانستان و رسم و رسومات آنها نشان می دهد و به طور غیر مستقیم از رنج های آنها و نقوذ بیگانگان به حریم شخصی آنها سخن می گوید.

در عشق اگر شتاب کردم بانو!
بر روی دلم حساب کردم بانو!
دیگر به دلم امید برگشتن نیست
پل ها همه را خراب کردم بانو!

ـ جلیل صفربیگی ـ و

حال میده آدم بعد از 13 ماه برگرده و دوباره یه چیزی اینجا بنویسه... نه؟! دلم تنگ شده بود، می خواستم بنویسم اما نمیشد...

این برای شروع بود، امید دارم که دوباره پیش شما ها باشم...

از: جلیل صفربیگی

الان داشتم نوشته های قدیمی دیوار را صفحه به صفحه میخوندم، یه جایی کسی از کتابهای دکتر مژگان عباسلو پرسیده بود، شرمنده از این دوست عزیزم، به خاطر اینکه آن مطلب خیلی قدیمی شده بود، در اینجا معرفی میکنم:
دو مجموعه شعر «مثل آوازهای عاشق تو» و «شاید مرا دوباره به خاطر بیاوری» منتشر شده است و داستان «انگار خواب دیده باشم» نیز در دست انتشار است.
کتاب اشعار کوتاه ایشان نیز در حال چاپ است که اسمش را متاسفانه فراموش کردم.

سفر هرکجا سایه گسترده‌ا‌ست
چه‌ها بر سرِ آدم آورده‌ا‌ست

کسی را که یک عمر چشم‌انتظار...
به یک چشم‌برهم‌زدن برده‌ا‌ست

کسی شکل لبخند، شکل بهار
شبیه نسیمی که در پرده است

کسی را که در یاد خواهی سپرد
کجا، کی خداحافظی کرده‌ا‌ست

توگویی که ما را برای وداع*
زمین راه و بیراه پرورده‌‌‌است

...

سفر هرکه را دیده‌ام برده‌است
سفر هیچ‌کس را نیاورده‌ا‌ست!

-مژگان عباسلو


پی‌نوشت:
*اشارت به شعری از نصرت رحمانی