در شب دوم اجرا این نمایش رو به تماشا نشستم اول از همه باید خسته نباشید جانانه ای به سالن شهرزاد بگم که با “هشتاد دقیقه” تاخیر رکورد خودش را در بی نظمی ارتقا داد.نمایش که می بایست ساعت ۲۱ آغاز میشد ساعت۲۲:۱۰ دقیقه به اجرا رفت ،این سالن متاسفانه هیچگونه ارزشی برای زمان مخاطب قائل نیست و هر بار با هر اجرا داره بدتر از قبل شیوه مدیریتش رو پیش می بره.با این همه انتقاد به این سالن میشه و هیچ بهبودی در کیفیت مشاهده نمیشه.
خداقوت به همه عوامل و بازیگران،حرکات موزون بسیار هماهنگ و جذاب بود و خواننده محترم صدای گیرا و زیبایی داشتند اما هیچ جزییاتی از داستان برای مخاطب آشکار نیست.این نمایش دیالوگ نداره و تکیه فقط بر روی پرفورمنس هست که کافی نیست.به نظر من باید شخصیت های اصلی با چند خط دیالوگ خط داستان رو برای تماشاگر واضح می کردندیا لااقل قبل از اجرا با یک کاتالوگ این توضیحات داده میشد.به عنوان شخصی که بر داستان شمس و مولانا اشراف داره و از نوجوانی علاقمند به مولانا هستم باید بگم برای من و دوستانم مشخص نبود حتی کدام بازیگر نقش شمس رو داره و کدام مولانا! بازیگر آقایی که یکی از این دو نقش مذکور را داشتن و با جلیقه آبی رقص سماع رو انجام میدادن در خیلی از صحنه ها به طور اغراق آمیزی حالت تلو تلو خوردن و کلافگی رو نشون میدادن که از جذابیت کار کم می کرد.مشخص نبود پسر بچه چه کسی بود و یا بازیگری که لباس مشکی به تن داشت و صورت سفید. یا حتی نیروهای شر که هر بار به یه نفر آسیب میزدن و می کشتند و در صحنه بعدی همان شخص با رقص به صحنه می آمد.روایت داستان کاملا در ابهام هست و حیف چنین نمایش با اجرای قوی که به این جنبه مهم نپرداخته.پوشش و لباس ها زیبا بود و گروه دف و موسیقی زنده هم خوب می نواختند هر چند بخش زیادی از موسیقی از قبل ضبط شده است.طراحی حرکات موزون و هماهنگی گروه در رقص ها عالی بود و به همه این عزیزان دستمریزاد گفته و براشون آرزوی موفقیت می کنم.

شک قبل از مرگ،شک به تمام کارهایی که در طول عمرت کردی
به تمام فعل ها و انفعال ها در دقایق آخر حیاتِ مادی ،در ثانیه های قبل از سوت پایان…حتی اگه فروید باشی!
صحنه نمایش خلوت بود،به درستی.ساحت نمایش در باب روان است و روانکاو فقط به ذهن تو کار دارد.همین صحنه ی خلوت برای منِ مخاطب باعث می شد چیزی بیش از اشیا و دکور را از نمایش ببینم و بیشتر درک کنم.
نورپردازی و سایه ها که خود یک نمایش موازی دیگر بود و با استفاده از سایه فیزیکی مفهوم سایه ها در علم روانشناسی که شخص فروید مبدع اون هست رو نشان می داد ،خود گویاتر از هر دیالوگی بود.
استفاده از سه بازیگر کاملا کافی بود،اگر بیش از این می بود شاید مخاطب متوجه انتزاعی بودن تمامی کاراکترها نمی شد.
نمایشی کامل و مینیمال،همه چیز در این نمایش فکر شده و به اندازه بود.
دستمریزاد و خداقوت به تمامی عوامل،اگر تمدید بشه من باز هم به تماشای این اجرا می نشینم.

نمایش با نیم ساعت تاخیر شروع شد و تا بیست دقیقه بعد از شروع هم افراد وارد می شدند! این نوع بی نظمی فقط در سالن های شهرزاد اتفاق میفته و تابه حال هم چاره ای اندیشیده نشده متاسفانه.
خداقوت به تمامی عوامل این اجرا ،موضوع خوبی برای نمایش انتخاب شده بود ولی پرداخت موثر و دلنشینی نداشت.
اغراق زیادی شده بود در ترسو و منفعل نشان دادن دهخدا و نقشش در حد گرفتن غلط املایی از کلام مردم و نگرانی برای فیش هایش بیش از حد ممکن تنزل داده شده بود.
صور اسرافیل تقریبا در همه صحنه ها حضور داشت که به نظر می رسه نیازی نبود و یا اگر حضور فعال تری داشت،بهتر می شد.
موسیقی هایی که زنده توسط نوازنده محترم نواخته می شد گیرایی و تاثیرگذاری خاصی نداشت.