پوستر...کووووپر...
یادی‌ از لینچ بزرگوار شد...

یه پیام صوتی داریم:

های! ایتس می: ربکا (ربکا پیدگئون) همسر دیوید (ممت)
گفتم یه خسته نباشید به همه بگم و اینکه
یلدا همه خونه ما دعوتین.
ممت رفته پیاده‌روی. قرار بود این دعوت رو بنویسه و بعدش بره. ننوشته. یادداشت گذاشته: ''ربی جان! حال نوشتن دعوتنامه ندارم. خودت بنویس. قربانت: دیوید.''
میر سعیدم دو بار ز زدم خاموشه. باز داره این ور و اون ور رو مرتب می‌کنه!
ایمانم در دسترس نیست. ایمان خودم اوکیه ها! صیاد برهانی رو می گم.
See Ya.

درود بر دست‌اندرکاران محترم این نمایش
(البته این نوشتار می تواند رو به تمام گروه‌های نمایشی با این مختصات باشد)

اگر هدف فقط و فقط سرگرم ساختن بخش الیت جامعه است، خب طبیعتا با بهای حداقل شصت هزار تومان و حتی بهای خیلی بیشتر هم سرگرم شده و خوشحال و خرم و قدح باده به دست به سوی منازل خویش رهسپار خواهند شد. (و نکته اینجاست که طبیعتا مشاهده و تخصیص آثار حتی فاخر هنری برای فقط یک بخش از جامعه، نه فرهنگ را ارتقا می‌دهد و نه موجبات گسترش آن را فراهم خواهد نمود. اگر قرار است تداوما از پویایی فرهنگ و تغییر در هر زمینه‌ای سخن بگوییم، یا اگر در گعده‌ها و نوشتار خویش از دیو و دد ملولیم و انسانمان آرزوست پس چرا بزنگاه که می‌رسد معطلیم؟)
اگر هدف فقط و فقط سرگرم ساختن بخش الیت نیست، و برخی از اقشار دیگر نیز مورد نظر هستند که در تعارض است با برخی از مسائل. و ای کاش مواضع مشخص‌تر شوند. گاها' دغدغه‌های مردم‌دوستی و... نیز در صفحات مجازی برخی از هنرمندان گرامی می‌بینیم، که خیلی هم خوب است اما از لحاظ عملی در حوزه مستقیم کسب و کارشان که اتفاقا تئاتر هست، موضع ثابتی مشاهده نمی‌شود. گروه‌های گرامی اگر اشتباه می‌کنم مرا راهنمایی بفرمایید. دستتان را نیز به گرمی ... دیدن ادامه ›› خواهم فشرد.
یا حتی از آن بالاتر ممکن است هنرمند عزیزی بفرمایند: نه بنده خیلی به اون صورت دغدغه مردم‌دوستی ندارم و اصلا هم فعالیت یا نوشتاری در این زمینه‌ها ندارم. و سری که درد نمی کند و استعمال دستمال و..../ خب این هم به خودی خود موضوعی قابل اغماض نیست.
خب دوستان گرامی بهای شصت هزار تومان شاید برای شما *شاید* واقعا عدد ناچیزی باشد اما برای برخی اقشار جامعه آن هم اگر بخواهند بیش از یک نفر برای دیدن نمایش بیایند خب عدد بالایی است. در واقع جایی در سبد خانواده برای تئاتر باقی نخواهد ماند. (چه بسا که تقریبا برای اکثریت نمانده است.)
دیگر سراغ سایر اقشار جامعه با درآمدهای بسیار بخور و نمیر نمی‌روم که متاسفانه و با شرمساری بسیار، مدت‌هاست به دست فراموشی سپرده شده‌اند... به جز تعداد بسیار بسیار انگشت شماری از گروه‌های محترم که گاهی از آنان جهت مشاهده نمایش‌های خویش یاد می‌کنند، دیگر هیچ. ما هیچ ما نگاه!!
اصلا مگر نمایش دیدن آن اقشار برای ما که در زمینه هنر فعالیت داریم چقدر مهم است؟؟
(اخیرا از یک کارگردان بسیار عزیز و دوست‌داشتنی شنیدم که اتفاقا یکی از مراکز دولتی و مهم تیاتر تهران، از اینکه یک شب از اجراهای ایشان را رایگان برگزار کنند امتناع ورزیدند. البته علت مشخص است.)
و در انتها همچنان معتقدم از تفاوت‌های زندگی و زیست هر کس، تفاوت اولویت‌های آنان است.
به امید سلامتی و روزهایی خوش

وقتی یه پوستر خوب می‌بینی و بعدش می‌بینی اسمی از طراح پوستر برده نشده احساس می‌کنی به خودت گل زدی.

امیدوارم تئاتر این مرز و بوم شرمنده هیچکاک نشه....
(با کلی ترس و لرز و نگرانی)
-----------------------------------------------
مطلب بعدی این که بخش *نویسنده* در تیوال دقیقا یعنی نویسنده‌ی اون اجرا و نمایش..
و اینکه قصه طناب رو Patrick Hamilton نوشته‌ به این معنی نیست که نویسنده‌ی این اجرا در ایرانشهر باشد!
در پوستر می‌بینیم که نوشته شده *بر اساس طناب هیچکاک*. پس لطفا در ارائه مطالب دقت و وسواس بیشتری داشته باشیم.

طراحی پوستر ملاک بسیار مهمی‌ است.
نمادهای جالبی در طراحی پوستر استفاده نشده و اگر زیرکی بیشتری به خرج داده می‌شد، حداقل با عنوان جذابی که این نمایش داره، مسیر بهتری رو می تونست رقم بزنه.
دوره اجرای کوتاه و ساعت نامناسب برای برخی شاغلین چون من. نکنه عنوان نمایش باعث شده یه ساعت خاص و دوره اجرای کوتاه، به گروه تخصیص داده شود! شاید توی این فضاها که *باشه این کاپیتالیسمتونو حالا یه چارتا اجرا برید ساعت نامناسب زود جمع شه بره خطریه*. نمی‌دونم.
امیدوارم تمدیدی چیزی در کار باشد تا نگاه گروه را بر سیر کاپیتالیسم نظاره‌گر شویم.
نشد ببینیم.

جذاب و خلاقانه!

درود بر شما و خدا قوت
کاش گاهی اوقات در صورت *صلاحدید* عکسی هم از اجراهای موسیقی بگذارید. بی‌شک تاثیرگذار خواهد بود.
مخصوصا برای راک دوستان مقیم مرکز -)

این نمایش دغدغه‌مند کم‌نظیر

درود
اکنون برگه اطلاعاتی این نمایش را دیدم. گرچه اجرا به پایان رسیده اما آرزوی موفقیت دارم برای این گروه
کاش هر چه بیشتر شاهد اجرای آثار هنری در سایر شهرها باشیم. که البته مستلزم همکاری و همدلی بیشتری از سمت مسئولان و مدیران است.
و البته تا زمانی که عده بسیاری از مردمانمان در سایر شهرها با مشکلات بسیار جدی دست و پنجه نرم می‌کنند، طبیعتا صحبت از اجرای تئاتر و کنسرت و.... شوخی‌ای بیش نیست.
به امید رونق هر چه بیشتر فرهنگ و امور فرهنگی و هنری از جمله تئاتر و... در سایر شهرها
و به امید روزهایی آرام...
هرچند دور.