بنظرم دادن صفت خوب یا بدی که مخاطب به اجرا میده، فارغ از تمام آموخته ها و مباحث آکادمیک، صرفا به حس شخصی و برداشت اون مخاطب مرتبطه که حاصل ارتباط شکل گرفته یا (حتی نگرفته) با اثر به وجود اومده

اونچه من هم نوشتم صرفا از ن)اه یه مخاطب عام و بدون تحصیلات مرتبط بوده

دیدم بحث جالبی شکل گرفته گفتم نظر شخصی خودم رو بگم اینجا باقی بمونه!
به نظر من قطعاً متر و معیارِ علمی، آکادمیک و تجربی برای تشخیص خوب و بد یک اثر هنری اعمِّ از کتاب، فیلم، تئاتر، هنرهای تجسمی، و کلیهٔ اشکال و اقسام هنر وجود داره. امّا به هر حال آخر آخرش در یک منتقد پرورش یافته یا یک آکادمیسین در اون هنر هم تا میزان نه چندان زیادی دیدگاه و سلیقهٔ شخصی در لذّت بردن و دوست داشتن یک اثر هنری دخیله؛ چه برسه به مخاطبان عادی که سواد آکادمیک هم ندارن و این میزان از تأثیر سلیقهٔ شخصی براشون بیشتر هم هست. و در آخر با شکل‌گیری سلیقه هم کاملاً موافقم. انسانی که برای خودش، شعورش و سلیقهٔ هنریش ارزش قائل باشه، تلاش می‌کنه سلیقه و سوادش رو ارتقا بده و خودش رو مخاطب آثار هنری سطح پائین قرار نده.

درود🙏
محاله توی لذت از هنر،سلیقه و زیست تجربه رو حذف کرد.خیلی وقت ها سلیقه رو نمیشه ارتقا داد بخاطر سن و زیستی که پشت سر گذاشته شده،انسانی که فقر رو تجربه کرده از هنر در موضوع فلاکت لذت میبره چون براش دغدغه ای حساب میشه که روزی درگیرش بوده،برای آقا،هر هنری مربوط به فوتبال ممکنه خوب بیاد ولی برای خانم خیر،در سنین جوانی شعر فروغ و سهراب خوب دیده میشه،در سنین بازنشستگی و میانسالی،حافظ و خیام.هنرخوب برای من،واقعیت از تاریخ است،برای انسانی که در قسمتی از زمین زیست میکنه که تاریخ شکل گیری کشورش یک قرن هم نیست،هنرخوب،موسیقی با شعری در توصیف خوب بودن نوشیدنی مهمانی آخر هفته،قبل از تحصیل،زیست،بخش عظیمی از سلیقه رو شکل داده.نمیشه سلیقه رو خیلی وقتها طبقه بندی کرد،که اگر من تحصیلات کمتری دارم علاقه دارم به رئالیسم ولی شما با تحصیلات بیشتر مشتاقید به اکسپرسیونیسم.

علی جان شما هنوز دست از این عادت پاک کردن کامنت‌ها برنداشتی برادر؟! گفتگوی به این خوبی! چرا زدی ناقصش کردی آخه؟!؟