چه کسی گفته که "شادی" پرنده ای نگران است
که بر روی هیچ شاخه ای آرام نمی گیرد ؟
این شاخه ی زندگی من است
پُر از گنجشک های مُرده !...

- عدنان الصائغ
ترجمه: زهرا ابو معاش

دم به دم ای‌کاش راهی‌ات باشـم مقصـدم باشی! .

از: سید علی میرافضلی

تازگی فهمیده ام کسی درون من زندگی میکند ،کسی که خیلی دور است از من اما شباهتی عجیب به من دارد. من همیشه بیقرارم اما او آرامش عجیبی دارد. از بی دست و پایی ام شاکی می شود . به اندازه ی من از تنهایی لذت نمی برد،گاهی در فکر رفتن به جایی دیگر است. دور از من،دور از زندگی من. من کنج اتاق می نشینم و می نویسم ، او سر به هوا و بی خیال میخواهد به کوه برود. من در کوچه،باران نمناک را قدم می زنم و به فکر آرزوهای جامانده هستم ،او در خانه همه چیز را سر و سامان داده و در آیینه لبخند می زند. بعضی وقتها من گیج خواب هستم اما او بی خوابی به سرش زده و می خواهد تا صبح کتاب بخواند . یک وقت لباس قجری می پوشد و برای زندگی ام نسخه های قدیمی و خاله زنکی می پیچد ،می نشیند زیر گوشم مدام پچ پچ می کند و سر تکان میدهد. گاهی هم انگار از سیاره ی دیگری آمده باشد حرفهای بی سر و ته میزند و کارهای ناممکن می خواهد. البته فکر میکنم حق دارد...حق دارد. شاید اگر جایمان عوض میشد و من در او زندگی میکردم حالا به جای اینکه با نگرانی فال بگیرم و از خنده های تمسخرآمیزش کلافه شوم ؛ با خیال راحت نگاه مطمئنم به آسمان بود و یا داشتم برای گنجشک های سرمازده دانه می ریختم و زیر لب به نگرانی های او می خندیدم. آره! شاید او حق دارد.

از: ؟

درست مثل وقتی که عاشقت شدم باران می بارد... فکر کنم دوباره کسی عاشقت شده..

از: . "کامران رسول زاده"

حال من خوب است اما با تو بهترمی شوم
آخ... تا می بینمت یک جور دیگر می شوم
با تو حس شعر در من بیشتر گل می کند
یاسم و باران که می بارد معطر می شوم
در لباس آبی از من بیشتر دل می بری
آسمان وقتی که می پوشی کبوتر می شوم
آن قدرها مرد هستم تا بمانم پای تو
می توانم مایه ی- گهگاه- دلگرمی شوم
میل میل توست اما بی تو باور کن که من
در هجوم بادهای سخت، پرپر می شوم


از: مهدی فرجی