یه بلیط اضافه دارم ... ترانه های قدیمی ... ساعت ۱۸ ... برج میلاد ... جمعه ... ۰۹۱۰۷۸۸۷۵۸۸

گاهی باید رفت
و آنچه ماندنی ست را جا گذاشت
مثل یاد
مثل خاطره
مثل لبخند
رفتنت ماندنی و باارزش می شود وقتی که باید بروی ، بروی
و ماندنت پوچ و بی فایده ست وقتی که نباید بمانی ، بمانی



از: آنا گاوالدا

ابرها را با نی
اسب‌ها را با سرنا
زن‌ها را با تازیانه می‌گریانند
مردان مغروری
که
با نی‌لبک پری کوچک غمگینی
عاشقانه می‌گریند



از: علیشاه مولوی

گفتم خدا کند که بمانی ... خدا نکرد



از: رویا باقری

هنوز منتظر تلفن او هستم
کاش یک مشت دو ریالی برایش پست کنم
و همراه آن کاغذی بفرستم
و طوری که بو نبرد
از اختراع گراهام بل برایش بگویم ..



از: محسن عبدی

مردان ِ بزرگ بیش از دیگران کودک‌اند. بیش از دیگران نیاز دارند که با زنی راز دل بگشایند و پیشانی خود را بر کف ِ دست‌هایی نرم یا در فرورفتگیِ پیراهنی که روی زانوان کشیده شده است، تکیه دهند...



از: ـ ژان کریستف - رومن رولان ـ

تنها چیزی که قادر است
اراده آهنین شما زن ها را در هم بشکند
عشق است



از: آلبا دسس پدس

وای چه روزهای خوبی ست
که تو می‌آیی
و من لابلای مسافران تشنه
دنبال تو می‌گردم

می‌دانی ؟
مسافران جهان
همیشه تشنه‌اند
مسافران همه آب می‌خواهند
و من تو را

چرا از بین این همه مسافر
یکیش تو نیستی ؟
چی پوشیده‌ای که نشناسم ؟
چرا چهره‌ی ... دیدن ادامه ›› آدم‌های دنیا
غریب شده برای من ؟

چرا از بین اینهمه آدم
تو
فقط تو
نمی‌خندی
چرا انتظارم تمام نمی‌شود ؟
چرا تمام نمی‌شوم ؟
کی می‌آیی ؟

می‌دانی چی ؟
اصلاً نیا
همین که به دنیا آمده‌ای
برای من کافی ست
فقط باش


از: عباس معروفی

از یک شعر ِ بلند...

به جز زیبائی‌ات
چیزهای زیادی هستند
که باید انتقال بدهی
وراثت را از لبخندت شروع کن

اوقاتی که زخم‌هایم را می‌بندی
به دخترم بیاموز که زخم
با زخم
که مرد
با مرد تفاوت دارد

... دیدن ادامه ›› بیاموز روی ِ زخم یک مرد
چگونه مرهم بگذارد
که محرمش شود

مهربانی‌ات را به ژن‌هایت تحمیل کن
آنگاه که باقیمانده‌ی سفره را
در برف ِ باغچه می‌تکانی.

کاش می‌دیدی خودت را
وقتی که پرده را کنار می‌زنی وُ
شیشه‎ها را تمیز می‌‌کنی
تا بفهمم که باران
چقدر به خانه‌ی ما زیاد می‌آید

کاش خودت را می دیدی
که از هر طرف زیبایی
و من چگونه از هر طرفی دوستت دارم

کاش خودم را می دیدم
وقت‌هایی که تو را می بینم.

این همه را
به پسرم نیز بیاموز

بیاموز یک زن را
چگونه از هر طرفی زیبا ببیند

بیاموز که در جهان
دو چیز، برای یکبار هم که شده
هر مردی را می گریاند
اولی عشق است و
دومی را
هر کسی خود انتخاب می کند

از من
به پسرم این را منتقل کن
پیش از دوست داشتن وطن
زنان را دوست بدارد...

کاش خودت را می‌دیدی
وقتی که آواز می‌خوانی

آواز می‌خوانی وُ سرامیک‎ها را دستمال می‌کشی
آواز می‎خوانی وُ جارو می‌زنی

آوازهای تو جهان را پاکیزه می‌کنند
آواز ِ تو
گنجشک‌های زیادی را محلی کرده است
آوازهای تو در دستگاهی‌ست
که خون ِ مرا به گردش می‌برد
ـ آوازهایت
در خون ِ آدمی رسوب می‌کنند
در هسته‌ی سلول‌ها رسوخ می‌کنند ـ

خونم را به هر که اهدا کرده‌ام
شنیده‌ام دلتنگ آوازهایی غریب شده است.

به دست‌های تو
وقتی دگمه‌ی پیراهنم را می‌دوزند
یک سر سوزن شک ندارم
داشتن دستان تو
داشتن همدستی ماهرست
در یک‌دست قمار ِ ورق با سرنوشت
دستانت
برگ برنده‌ی حریف را
رو می‌کند.

وقتی کمک می‌کنی بارانی‌ام را بپوشم
دست‌های تو روی شانه‌هایم با منند
در خیابان‌های شهر رهایم نمی‌کنند

دست‌های تو وُ
چتری که برایم خریده‌ای
باران‌های وحشی زیادی را متمدن کرده‌اند.

دست‌های تو
مهارت عجیبی دارند
یک شهر ِ دم‌کشیده را
به گواراترین نوشیدنی تبدیل می‌کنند

استعدادت را
به فرزندانم منتقل کن.

در تو غریزه‌ای هست مجهول
از چهار سمت اصلی
تنها دو جهت را بلدی
بی جهت نیست
چرخه‌ی زندگی ماهی آزاد را
بهتر از همه می‌دانی
غریزه‌ی مسیر یابی‌ات را
خانوادگی کن.

با غالب ژن‌هایم توافق کرده‌ام
به نفع صفات تو مغلوب شوند

تو حروف صدادار را
در خانه بی‌صدا می‌خوابانی

با جمله در ارتباطی
در کلمات همخانواده دقیق می‌شوی
روی در یخچال شعر می‌چسبانی

از صفات اکتسابی‌ات
دستخط‌ات را ارثی کن
دختر و پسرم
از تو زیبا نوشتن بیاموزند
از من پاک کردن ....


از: حسن آذری

رادیو گفت: عاشقت شده‌اند حاکمان ِ تمام کشورها
نامه‌ها کرده‌اند ردّ و بدل سُفَرا در میان ِ رهبرها

دیپلماسی دچار ِ عشق شده، کاری از عقل برنمی‌آید
پشت ِ میز ِ مذاکرات همه دست بردند سمت ِ خنجرها

ارتش ِ شرق و غرب صف بستند تا تو را مال ِ خاک ِ خود بکنند
شهرها، جبهه‌های جنگ شده؛ خانه‌ها، خاکریز سنگرها

عکس ِ تو روی تانک‌ها نصب است، نام ِ تو روی چترهای نجات
یک صدا از تو شعر می‌خوانند ... دیدن ادامه ›› پیش‌مرگان ِ در نفربرها

خط ِ جت‌ها در آسمان از تو، خط ِ آتش به روی خاک از تو
دل به دریا زدند در پی ِ تو، بی‌خیال ِ همه، شناورها

همه سربازها شهید شدند قبل آن که تو را بغل بکنند
توی این امتحان قبول شدند با دل ِ زخم ِ خود، تکاورها

رادیو گفت و گفت و هیچ نگفت، قبل ِ هرکس، تو عشق ِ من بودی
که چگونه جدا شدیم از هم، ما به تقصیر ِ نابرادرها

مرزِ ما یک حیات ِ کوچک بود، پایتخت ِ وطن، تن ِ گرمَت
ارتش ِ سرزمین، تن ِ من بود بی‌خبر از هجوم ِ بربرها

نیمه شب کوچه را قُرُق کردند، ماه ِ من را از آسمان بردند
«ترس» مجبور کرد برخیزند از سر بام ِ ما، کبوترها

صبح ـ صبحی که ماه را بردند ـ خبر رفتنت به کوچه رسید
خیره خیره نگاه می‌کردند توی چشمان ِ هم صنوبرها

یاس آلود و سرد و سردرگُم، کوچه تعبیر عاشقیّت بود
بعد ِ تو، بوف ِ کور می‌خواندند پهلوانپنبه‌ها، قلندرها...
*
رادیو گفت: صلح نزدیک است، تو خودت نامه‌ای فرستادی
توی ِ نامه به من قسم خوردی، جای ِ تو نیست دیگر این وَرها



از: :: مصطفی توفیقی ::