فرازی از:
«بوی کاج و بلوط و باروت»
(اپیزود ششم)
نوشته‌ی: مهرا معین

چنگش می‌زنم. سبزی صورتش سیاه می‌شه. کز می‌کنم زیر تخت. مداد سبز، کف دستمو سوراخ می‌کنه. هواپیما نزدیکه. بوی ادوکلن بابام رو می‌ده؛ بوی کاج و بلوط و باروت

?«مرز میان خود بودن یا دیگری بودن»

?گزارش «صبح نو» از فیلم‌تئاتر
«هفت قصه از هفت پری زمینی برای تو»

در گفت‌وگویی با «سیما شکری»
و گپی با «روزبه حسینی»

?️ گزارش/گفت‌وگو از: سمانه استاد


? این گفت‌وگو را از طریق لینک زیر در سایت روزنامه‌ی «صبح نو» بخوانید?

https://sobhe-no.ir/newspaper/1215/14

?حقیقت یا واقعیت؛ مسئله این است/«رامین فنائیان»

? فرازهایی از این گفتار را بخوانید:

?اصل واقع‌گرایی یا واقع‌نمایی که در تقدیمِ ابتدایی اثر، به «عباس کیارستمی» بر آن تأکید شده در این فیلم‌تئاتر اهمیت زیادی یافته است. کارگردان در حال تمرین با بازیگران و نهایی کردن مونولوگ‌های‌شان است و کسی به جز کارگردان از حضور دائمی دوربین اطلاعی ندارد. هر از گاهی صدای کارگردان را نیز می‌شنویم که بازیگر را هدایت می‌کند، کات می‌دهد، روتوش می‌کند، تغییر می‌دهد و ... این در نگاه اول بیش از هر چیز، تئاتر روایی برشت و لزوم جایگزینی ارتباط فکری و عقلانی با ارتباط حسی و عاطفی با اثر را یادآوری و به مخاطب تأکید می‌کند: «این یک نمایش است ... دیدن ادامه ›› نه واقعیت!»

?نکته‌ مهم در این‌جا در مقایسه با واقع‌گرایی یا واقع‌نمایی کیارستمی است. قدرت پلان‌ها و معجزه‌ قاب‌های آثار کیارستمی در این است که او به عنوان کارگردان آن‌چنان احاطه‌ای بر موضوع و نابازیگر خود دارد که می‌تواند او را در یک موقعیت واقعی قرار دهد؛ به گونه‌ای که او در واقعیت محض زندگی خود در قاب کیارستمی به یک اَکت دراماتیک برسد و از نمایش به واقعیت طی مسیر کند.

?در «هفت قصه از هفت پری زمینی برای تو»، این واقعیت کجاست؟ البته کارگردان آشکارا سعی دارد به سمت آن برود اما در صحنه‌ فیلم‌تئاتر روزبه حسینی، واقعیت جریان ندارد. بازیگران او در جایی میان بازیگری و نابازیگری معطل (معلق) مانده‌اند؛ چون اساسا نابازیگر نیستند.

?حقیقت این است که استفاده از نابازیگر و رسیدن به واقع‌نمایی در صحنه‌ تئاتر بسیار سخت و یا شاید غیرممکن باشد. در سینما دوربین را می‌توان به هر کجایی از زندگی برد و واقعیت را در مکان رویداد ثبت کرد. اما روی صحنه‌ تئاتر نابازیگر آیا در اکوسیستم خود قرار دارد که واقعی به نظر برسد؟

?به نظر من اساسا صحنه‌ تئاتر بیشتر می‌تواند جایگاه حقیقت باشد نه واقعیت؛ و اما «هفت قصه از هفت پری زمینی برای تو» جایی میان حقیقت و واقعیت قرار گرفته است.

? متن کامل را از طریق لینک زیر در ایران تئاتر بخوانید?

https://theater.ir/fa/150737

روزبه حسینی:

? بازنمایی مصائب زنان در درامی اجتماعی و مینی‌مال/ «بهزاد صدیقی»

یادداشتی برای فیلم تئاتر «هفت قصه از هفت پری زمینی برای تو» به کارگردانی «روزبه حسینی»

فیلم تئاتر «هفت قصه از هفت پری زمینی برای تو» به کارگردانی «روزبه حسینی» مدتی است در پلتفرم تیوال در دست‌رس مخاطبان تئاتر و سینما قرار گرفته و «روزبه حسینی» به هم‌راه اعضای گروهش تلاش کرده اثر متفاوت و غیر متعارفی را تولید و کارگردانی کند...

? برای خواندن این مطلب جامع و خواندنی، از طریق لینک زیر، به «ایران هنر» / «ایران آرت نیوز» مراجعه کنید.


https://www.instagram.com/p/CT2TJ2qgZi3/?utm_medium=copy_link

? نگرشی از نسل سوم فمنیسم/«بابک پرهام»/ نویسنده و منتقد ادبیات و هنر/

درباره‌ی فیلم تئاتر «هفت قصه از هفت پری زمینی برای تو»


«روزبه حسینی آن‌چنان که در تمام این سال‌ها نشان داده، خلاق است و متهور در استفاده از تجربه‌های نو؛ و «هفت قصه از هفت پری زمینی برای تو» از همین تجربیات متهورانه است که باید دیده و درک شود...»

ادامه‌ی این نوشتار را اینجا بخوانید:


.https://www.instagram.com/p/CWYf7LYsicG/?utm_medium=copy_link

هانی صالحی. بازیگر و مدرس بازیگری
سلام و درود.بسیار مشعوف شدم از دیدن این اثر.فیلم تئاترى که هم بر سینما شانه میزد و هم به تئاتر و به گونه اى حتى میتوان اثر را یک مستند تئاترى قلمداد کرد.از نظر تکنیکى دوربین صادقانه در حکم ناظر و ثبت کننده لحظه،حاضر است اما نور و رنگ در هر اپیزود و بر اساس تم داستان،روایت خود را دارند.نور هاى سرد و سایه ها در انتقال حس شخصیت به مخاطب خوب کار میکند.حضور گاه و بى گاه کارگردان همان بخش مستند از نظر بنده است چون قرار روایت ها هم بر مبنى صداقت و مستندگونه أست.بازى بازیگران اندازه أست.ریتم و تمپو خوبى دارند و تلاشى براى شعار دادن ندارند.گو اینکه متن نمایشنامه ها به اندازه اى صادقانه و آگاهانه بود که بازیگر مجبور به تلاش بیهوده نشود.در مجموع جزو معدود آثار تئاترى در حوزه زنان بود که همه چیز به اندازه کافى داشت.تبریک به همه عزیزانى که زحمت تولید این اثر کشیدند و در پایان یک توصیه به علاقه مندان به هنر بازیگرى"لطفا این اثر را از دست ندهید.بسیار نکات ارزشمند آموزشى دارد که حتما به درد فعالیت هاى شما خواهد خورد"شوربختانه بحث آموزش هاى نادرست دردسر عظیمى براى هنرجویان و دانشجویان این رشته شده.خودتان را از دیدن آثار تاثیرگذار محروم نفرمایید