شاهین جان
تعدادی از نویسندگان و کارگردان های شهیر دنیا که اتفاقا همگی مرد بودند ، آثار درخشانی خلق کرده اند که قهرمان آنها همه زن بودند.آثاری واقع گرایانه و به دور از هرگونه جهت گیری افراطی.
پس یا من خود را نویسنده می دانم و در مورد موضوعی می خواهم بنویسم که آگاهی کامل نسبت به آن دارم و نتیجه ، خلق اثری می شود درخشان که مورد پذیرش بسیاری از منتقدان و هنردوستان نیز واقع می گردد یا توهم گزاره اول را دارم که در این صورت بهتر است اصلا سخنی نگویم.

بیتا جان تعدادشون زیاد نیست. از نانای امیل زولا و یه تعداد از داستان های چخوف که بگذریم دیگه کمتر نویسنده ای رو یادم میاد که مرد باشه و کاراکتر زن رو خوب در آورده باشه. بازم میگم حرف اصلی من اینجا اینه که اساسا این نمایش در مورد زنان نیست. پس بحث فمینیسم م در موردش خیلی موضوعیت نداره

راستی اوژنی گرانده بالزاک رو هم باید به اون لیست اضافه کنم.

من وودی آلن رو و تا حدودی پدرو آلمادوار که هر دو از فیلمسازان معاصر هستند در تصویر چهره ای واقعی از زن موفق می دانم .
واساسا با موضع شما که می خواهیدمضمون نمایش را چیزی غیر از نقد فمنیستی جلوه دهید، مخالفم.

من مخلص موضع شما بیتای عزیز هم هستم خدا شاهده قصد ندارم چیزی رو جوری جلوه بدم این برداشت من بوده و شاید هم غلط باشه ولی خب فعلا این طوری فکر می کنم :) مرسی که خوندی بیتای عزیز