من همون اوایل که تازه اسم نمایش تو تیوال آمده بود گفتم این نمایشنامه قابلیت اجرای درست در ایران رو نداره،دوستان گفتن بذار هیجان دیدن خلاقیت کارگردان و گروه اجرایی رو از دست ندیم!!کسی که نمایشنامه رو خونده باشه اصلاً با اجرای صحنه‌ای اثر ارتباط برقرار نمیکنه‌‌.سر موسیو ابراهیم هم گفتم این نمایش در نمیاد،و در هم نیومده بود واقعیتش...

به نظر من نمیشه این کار رو با آقا ابراهیم و گل‌های قرآن مقایسه کرد، چون مایگی نمایش ویسنی‌یک تماما عشق و احساس و رابطه‌ست (پس برای اجرا با سانسور مواجه میشه) ولی نمایشنامه آقا ابراهیم فقط چند صحنه چالش‌برانگیز داره. اجرای موسیو ابراهیم به اندازه کافی به متن اصلی وفادار بود و همینطور جذابیت و میزانسن عالی‌یی داشت. اما نمایش خرس‌های پاندا تقریبا تمام جذابیت نمایشنامه رو زایل کرده بود.
حضور آقای مولایی تو هر دو نمایش، اهمیت کارگردانی رو نشون می‌ده.

با نظر آقای تمدن موافقم. من دوبار موسیو ابراهیم را دیدم و اگر دوباره با همون افراد اجرا بشه خواهم دید. در واقع از بهترین کارهایی بود که سال گذشته دیدم.
نمایش خرس های پاندا را به اعتبار نمایشنامه و حضور آقای مولایی رفتم, اما متوجه شدم که فقط همینها کافی نیست. باید دید کدام کارگردان کدام نمایش را روی صحنه می برد و آیا قادر است که از تمام توانایی های بازیگرانش استفاده کند یانه؟