به نظر من اجرا ی خوبی نبود نیمی از نمایش را که فکر می کردم یکی از آثار فارس کارلو گولدونی روی صحنه است. از شخصیت و تیپ آندره آ و ننه سارتی تا دکور صحنه و اجراها و حذف و اضافات. گالیله یک نمایشنامه سنگین جدی کلاسیک و با پتانسیل اجرایی بالا ست که با یک درک درست می تونست راحت تر و زیباتر اجرا بشه.
تکنیک فاصله گذاری به این معنی نیست که یک نمایشنامه از طبیعت خودش و اجرای آن از حالت طبیعی خارج بشه
یکی از صحنه هایی که در متن نمایشنامه خیلی دوست داشتم و در این اجرا حذف شده بود یا به حضور تنهای یک دلقک تغییر و تقلیل پیداکرده بود صحنه ی آوازخوان ها در میدان شهر بود جایی که می دیدیم صدای گالیله به گوش مردم رسیده و داره نگاهشون رو به دنیا و هستی عوض می کنه:
اگز طناب گردنمان خوب محکم نباشد پاره می شود
دوستان راستی که خنده کیمیاست و به راستی کیست که نخواهد ارباب خود باشد؟!!!!