"دلت اَ زخم شِلال،شِلال
آدَم آهن نی ،آدمِن
دِلُم یکدَم شِلال، شِلال
ولی یاس اَ خو دور اَکُنُم"

چقدر زلال بود؛ چقدر درد داشت؛ چقدر چی چِکا چسبید. دیدن و شناختن ابراهیم منصفی این خنیاگر تنها که صدای موسیقی نوآورانه اش بیشتر؛ پس از نبودنش و هنوز در کوچه های هرمزگان شنیده می شود و ما نیز شاید او را با صدای نامجو در خانه های خود شنیده باشیم:

"ای دل دگر گولُم مزن؛ مه بِشته گولت ناخُورم
برگشتنی نی ای سفر؛ دنبال خو بی تو نابَرم"