زمانی نقد رو مینویسم که اجرا پایان یافته .مرد کمدی جلوه برخوردهای گوناگون رفتارها ( نه لزوما افراد ) سنتی و مدرن است و میخواد البته با پایانی معلق این شانس رو به تماشاچی بده که خود این تناقض تاریخی رو در پس این حدود یک ساعت نمایش حل کنه . نمایش ولی موفق نیست . بازیگر زن که البته خیلی بد بازی میکرد ( البته که ادا دراوردن با بازی کردن فرق میکنه ) در بیشتر جاها اکت موقعیتی مناسبی نداشت . اصلا میشد به جای زن و موقعیت های او از همون صدای مدیوم تلویزیون در وسط صحنه و یا یک عنصر نریشن غایب استفاده میشد . هیچ فرقی نمیکرد . بازیگر مرد به رغم اکت عالی باز با توجه به ضعف متن این بازخورد رو به تماشاچی میداد که بیشتر داره سخنرانی میکنه تا بازی . نصف بیشتر نمایش روخوانی و رکورد صدا ( خوب احتمالا حدس میزنم برای ایندگان ) بود تا دیالوگ و تعامل و دیلکتیک صحنه . نقطه قوت نماش شاید همین بازگشت مرد به کمد در انتها بود .. یک حرکت سیکل وار و اجبارگونه که البته اینگونه رفتارهای انسان به سنت رانده شده رو که دایما در پی خواستن اسایش و راحتی است ولی در نهایت به غار تنهایی خود پناه میبرد به چالش میگیرد .