نمایش خوبی بود و لذت بردم ازش. نویسندگی نمایشنامش خیلی قوی و جسور و خلاق بود. روایت موازی از سه نسل توی مدیوم تئاتر کار راحتی نیست و میتونه سرسام اور باشه واسه مخاطب ولی این نمایش از پس اجرای این ایده سخت بر اومد و موفق بود. مسئله افسردگی و خودکشی و تنهایی وجودی به خوبی توی اثر بهش پرداخته شده بود. چند بازیگر زن خیلی خوب داشت این نمایش و از کشفشون خیلی خوشحالم و مشتاق دیدن کارای بعدیشونم حالا. پایان خوبی هم داشت داستانش.
اینکه میتونستم تغییر دکور و لباسای بازیگرا رو تو صحنه های مختلف رو جلوی چشمم ببینم خیلی واسم جالب بود و چیزی بود که واسه اولین بار اینطوری تجربش میکردم.
در کل نمایش قوی و منحصر به فردی بود که من لنگشو توی تئاترای مختلف ندیده بودم و قشنگ ادم رو به فکر فرو میبرد و احساسات رو درگیر میکرد و از مسئله زن و زنانگی هم خوب توی نمایشش استفاده کرده بود. اگه میشد تفاوتای زمانی رو توی میزانسن و لباسا و ادما دید هم خیلی بهتر میشد ولی خب فقط به ۳ عدد کفایت کرده بود این نمایش!
توی نقد و بررسی بعد از نمایش هم نکات جالبی گفته شد ولی خیلی به خود خود نمایش پرداخته نشد توی اون نیم ساعت اولی که من توش بودم (به خاطر تاخیر نیم ساعته شروع نمایش نتونستم تو ادامه جلسه نقد و بررسی حضور داشته باشم).
نمرم به این نمایش: ۷ از ۱۰: خوب