دیالکتیک زمان
انسان سرگشته در لحظه خواب
لحظه ای بین خواب و بیداری... زمان مکث می کند. و در جریان زمان ارسطویی ضمیر ناخودآگاه من با یک جابجایی خود را رها می کند. و هرآنچه از خوب یا بد را در خود دارد از چمدان زمان به رخ ما می کشد.
فردی گرفتار در خویش، جوان و پیر و سایه های روحش رقص کنان این دهشت را فزون تر می کنند. مفهومی پست دراماتیک از زیست انسان امروز

مفهوم تئاتر ... دیدن ادامه ›› پست دراماتیک

تئاتر پست دراماتیک (Postdramatic Theatre) این نوع تئاتر به چالش کشیدن فرم‌های سنتی روایت و ساختار داستانی می‌پردازد و بیشتر بر روی تجربه‌ی تماشاگر و فرم‌های غیرخطی تأکید دارد.

ویژگی‌های تئاتر پست دراماتیک

1. **عدم تمرکز بر روایت خطی**:
- اکثر ساختار های دراماتیک بر روند علی و معولی تاکید می کنند
در ساختار پست دراماتیک داستان‌ها معمولاً غیرخطی و گسسته هستند و ممکن است چندین داستان موازی یا تجربیات متفاوت را همزمان ارائه دهند. در منگی کلام در ساختاری دیالکتیک هم مهم است و یاوه گویی های ذهن بیمار شخصیت داستان است و کاملا گیجی تجربه شده تماشاگر را بازسازی می کند

2. **استفاده از عناصر هنری غیر نمایشی با کاربردی دوگانه**:
- شامل موسیقی، رقص، هنرهای تجسمی و رسانه‌های دیجیتال به عنوان بخشی از اجرا. مثل دکور اغراق شده چمدانی غول پیکر، اشباح سرگردان رقصنده، موسیقی متضاد-مکمل اجرا که البته کاش در کل کار شنیده نمی شد و گاهی حضور ممتد آن آزار دهنده بود اما خوش ساخت و دقیق.

3. **توجه به تماشاگر**:
- تماشاگران به عنوان بخشی فعال از تجربه‌ی تئاتری در نظر گرفته می‌شوند و ممکن است در روند اجرا دخالت کنند. در منگی البته در حد روشن کردن و پرتاپ آکساسوار به سمت تماشگر بود و می توانست بیشتر باشد

4. **شکستن دیوار چهارم**:
- بازیگران ممکن است مستقیماً با تماشاگران ارتباط برقرار کنند و مرز بین صحنه و تماشاگر را محو کنند. جای خالی این مهم در اجرا دیده می شد

5. **تجربه‌ی حسی**:
- تأکید بر احساسات و تجربیات حسی به جای داستان‌گویی منطقی. کاملا روند این نمایش بر پایه تجربیات حسی بود و ضد داستان در آن موج می زد

تأثیرات و نمونه‌ها

تئاتر پست دراماتیک تحت تأثیر تغییرات اجتماعی، فرهنگی و تکنولوژیکی قرن بیستم و بیست و یکم قرار دارد. کارگردانان و نویسندگانی مانند **هارولد پینتر**، **پیتر بروک** و **رولان بارت** به این نوع تئاتر کمک کرده‌اند.

خاطر نشان می کنم که بازی بسیار قابل قبول مرد در کابوس های مدورش از نکات قابل توجه اجرا بود.
و در نهایت تئاتر هدف نیست یک مسیر برای کشف است.

با احترام
مسعود طیبی
کارگردان و استاد دانشگاه


منابع: تئاتر پست دراماتیک هانس تیس له مان
پایان درام ریچارد شکنر
فضای خالی پیتر بروک