به نظرم اسم نمایش تداعی نوعی سردرگمی است .. چیز .. چه چیزی؟ حتما چیزی مابین فردوسی تا سعدی و از سعدی تا اخوان و فروغ .فکر میکنم خود کارگردان هم به جواب نرسید! . من ادعای توهین به مفاخر ملی رو برای این اثر نمیپسندم . چرا که کل ادیبان و شعرا و اثارشون قابل نقدند و همین شاهنامه از طرف بزرگانی مورد چالش قرار گرفته . در اصل این نمایش توهین به خود فرهنگ و شخصیت ایرانی بود . وصله های ناجور و شوخی های نچسب " این دوره ای " نتونست ارتباط زیادی بین گذشته و حال ایجاد کنه . گرچه تلاش زیادی هم شدکه این سنت و مدرنیته رو جوری به هم بچسبونن که به قولی جا نیفتاد . شخصیت ها همه عاریتی و نقش کلیشه ای داشتند .درام سردرگم بود بین کمدی .. ترازدی و تقلید از روحوضی . نمادهای جعبه ( صندوق محفوظ تاریخ ) و فرد معتاد و این همه ادم دلال وسودجوی هنری فقط یک متن سیاه و به دور از هر گونه کورسوی امید رو برای بیننده خاص تداعی میکنه . رابطه منطقی بین پرده ها نبود و انگار صحنه هایی میس شده بود . موسیقی گرچه به خاطر زدن جند ساز مختلف توسط یک هنرمند جوان قابل تحسین بود اما در روند متن کمک چندانی نمیکرد . اصولا درام درام موزیکالی نبود و گاهی اواز یا مداخله نوازنده ساز با بازیگران و دیالوگ بین انها خیلی دلچسب نبود و کاش انجام نمیگرفت . سالن خود نمایش هم بسیار سرد و فرم صندلی هایش به خصوص صندلی های کناری غیر استاندارد بود . تنها تاثیر خوبی که از وقت گذاشتن برای این تاتر گرفتم بازی های خوب بازیگران بود که خوب البته ... در فضای بد قصه و روایت همه حیف شد.