«نمایشنامۀ به سوی برادوی منتشر شد»
به دلیل کمبود متون درخشان دراماتیک در ایران با توجه به تعداد کثیر گروه¬های فعال تئاتر، چند سالی است که بر آن شده ام تا نمایشنامه های برجسته از درام نویسان بزرگ جهان که تا به حال به زبان فارسی ترجمه نشده اند را شناسایی و ترجمه کنم. در این راستا پس از ترجمه و چاپ نمایشنامۀ «یکشنبه ای دوست-داشتنی برای کروکوئر» اثر تنسی ویلیامز، حال به ترجمه و انتشار نمایشنامۀ حاضر؛ «به سوی برادوی» نوشتۀ نیل سایمون رسیده ام. نیل سایمون (متولد 1927 درگذشتۀ 2018) در جهان نمایش و همچنین سینما نام بسیار آشنایی است و شاید بی نیاز از معرفی به طوری که برخی صاحبنظران او را موفق¬ترین نمایشنامه نویس از زمان شکسپیر تا به کنون می¬دانند. او یکی از سرشناس¬ترین نمایشنامه نویسان در تاریخ تئاتر برادوی آمریکا به شمار می¬رود و در تئاتر جهان نیز از جایگاهی استوار و انکار ناشدنی برخوردار است، چنان¬که در سال 1991 برای نمایشنامۀ «گمشده در یانکرز» موفق به دریافت جایزۀ معتبر «پولیتزر» شد. او جایزۀ «مارک تواین» که یکی از معتبرترین جوایز در عرصۀ کمدی آمریکاست را نیز از آن خود کرده است. یکی از سالن¬های تئاتر برادوی به نام نیل سایمون نام-گذاری شده است و او تنها شخص در قید حیاتی بود که به چنین افتخاری دست یافت. در تاریخ پر فراز و نشیب تئاتر برادوی هیچ نویسنده¬ای به اندازۀ او غلبه و قدرت نداشت و نمایشنامه¬های کمدی¬اش برای بیش از نیم قرن در سالن های برادوی روی صحنه می¬رفت. به او لقب «پادشاه کمدی» داده شده و در نیویورک پس از شکسپیر، نمایشنامه¬های او از همه بیشتر روی صحنه می¬رفتند.
سایمون در مدت عمر نود و یک سالۀ خود در سینما نیز موفقیت¬های چشم¬گیری به دست آورد که از جمله آنها می¬توان به شانزده بار نامزد جایزۀ تونی که چهار بارش را برنده شد، دریافت دو جایزۀ امی و یک گلدن گلوب اشاره کرد. کسب چهار نامزدی در جوایز سینمایی اسکار برای فیلم¬نامه¬های «سوئیت کالیفرنیا»، «زوج ... دیدن ادامه ›› ناجور»، «پسران آفتاب» و «دختر خداحافظی» بخشی دیگر از افتخارات پرشمار او در این زمینه است.
در دهه¬های اخیر در ایران نیز نام نیل سایمون پرتکرار به چشم آمده و نمایشنامه¬هایی متعدد از او هم ترجمه شده و هم بر صحنه های تئاتر پایتخت و شهرستان¬ها به اجرا درآمده¬اند. با این حال هنوز برخی از نمایشنامه¬های او به زبان فارسی ترجمه نشده اند که نمایشنامۀ حاضر؛ یعنی «به سوی برادوی» نیز یکی از همان آثار به شمار می¬رود و اکنون برای اولین بار به قلم نگارنده در قالب زبان فارسی حیات خود را آغاز می¬کند. از انگیزه¬های نگارنده برای پرداختن به این اثر یکی همین مطلب بود. دلیل دیگر برای اقدام به ترجمۀ این نمایشنامه، تفاوتی است که در آن نسبت به سایر آثارش یافتم. اغلب آثار دراماتیک سایمون کمدی هستند و عمده شهرت او نیز در جهان نمایش بر اساس همین کمدی نویسی هاست، اما در«به سوی برادوی» مشخصه های بارزی از تراژدی مدرن را نیز مشاهده می کنیم که با کمدی ترکیب شده، دوشادوش آن حرکت می کند و از این لحاظ می توان شاهد وجهه ها و ابعاد جدیدی از سبک درام نویسی او در فضای این اثر بود. سایمون در این نمایشنامه به قول خودش یک موقعیت غمگین را شوخ¬طبعانه روایت کرده است.
«به سوی برادوی» نمایشنامه ای نیمه اتوبیوگرافیک و آخرین فصل از «سه گانۀ یوجین» پس از «خاطرات ساحل برایتون» و «بیلاکسی بلوز» است. این نمایشنامه در سال 1987 فینالیست جایزۀ پولیتزر شد و در همین سال نامزد بهترین نمایشنامه برای دو جایزۀ معتبر تونی و درامادسک گردید. سایمون در این نمایشنامه که آن را به پدر، مادر و برادرش؛ دنی تقدیم کرده تقریباً روایتگر بخشی از زندگی شخصی خود بوده است. شخصیت «استن» برداشتی است از برادر بزرگ ترش و «یوجین»؛ برادر کوچک¬تر نیز خود اوست که با ویژگی های منحصر به فردش این شخصیت را شکل داده و می پروراند. دو نمایشنامۀ دیگر این سه گانه به نام های «خاطرات ساحل برایتون» و «بیلاکسی بلوز» نیز به همین قلم ترجمه شده و در حال گذراندن مراحل چاپ و انتشارند. نمایشنامۀ «به سوی برادوی» هم اکنون از سایت های انتشارات افراز، ایران کتاب، 30بوک و نهنگ با تخفیف ویژه قابل تهیه است.