اگر عوامل نمایش قصد داشتن که ایده ی اصلی خودشون رو به افراد منتقل نکنند فکر میکنم بسیار موفق بودن؛ کامنت ها رو خوندم و واقعا برام جالب بود که هر کسی تونسته برداشت خودش رو از نمایش داشته باشه؛ برای ما هم این اتفاق افتاد 3 نفر بودیم و هر کدوم برداشت متفاوتی داشتیم
من با تفسیر شخصی خودم نمایش رو دوست داشتم؛ به نظر من اون زمین شطرنجی زمین بازی ناخودآگاهی بود که با نقش والدین و نزدیکانش در دوران کودکی رو به رو شده و بعد از ورود ورژن بزرگسال خودش به زمین تنها کسی که میتونه باهاش هم صدا بشه خودشه؛ این بین هم تعارضات و درگیری هایی که بین کودک درون و حلقه ی موثر در زمان تشکیل من وجود داره به شکل جالبی به تصویر کشیده شده بود.
در مجموع اگر دنبال تئاتر واضح و روالی هستین پیشنهاد نمیشه اما اگر از چالش و تحلیل خوشتون میاد خیلی پیشنهاد میشه