وقتی کارگردان نمایش استاد نعیمی باشد و استاد شهرستانی نیز بازی کند، چشم بسته باید رفت و دید و از آن لذت برد و سالن چارسو باید بر خود ببالد بابت حضور چنین هنرمندان بزرگی. اصل داستان اینک انسان بر اساس واقعه تاریخی است که پونسی پیلات فرماندار ناحیه جود یا در فلسطین که از جانب تیبر یوس، امپراطور روم به سال 26 میلادی به این سمت منصوب گردید، در اثر پا فشاری روحانیان یهودی که کمر به نابودی حضرت مسیح (ع) بسته بودند با بی میلی به مجازات حضرت مسیح (ع) فرمان داد. در این نمایش و در مدت محدود واقعا هم بی میلی فرماندار اورشیلم به زیبایی اجرا می شود، هم فشار روحانیون یهودی، هم اشاره کوچکی به باراباس. همه به جا و عالی. دیالوگ های بسیار زیبا و پر مفهوم بین عیسی و روحانی یهودی رد و بدل می گردد که باید سر پا گوش بود. یعنی عالی بود. به ویژه در موضوع نبوت و شریعت و حکومت که خیلی خیلی پر معنا بود. در این چند وقتی متاسفانه نمایش ها دارد به سمت روایتگری و مونولوگ می رود و چند نفر فقط راوی هستند. اما در این نمایش ذهت خلاق استاد نعیمی داستانی زیبا نگارش کرده است و به نظر من نمایش از کتاب چنین گفت زرتشت نیچه نیز الهام گرفته که باز نشان از پویایی ذهن استاد نعیمی دارد. در پایان نیز شعر در ساعت پنج عصر، فدریکو گارسیا لورکا، با صدای استاد احمد شاملو. شعر یا بهتر بگویم مرثیه ساعت 5 عصر خود شعری است در باب مرگ گوش ها را نوازش می کند. شعری در مواجهه با مرگ، کتمان مرگ، خشم از مرگ و پذیرش مرگ. در هر حال بروید نمایش را ببینید و لذت ببرید. تشکر از همه عوامل و احترام به تماشاگر به خاطر شروع به موقع.