برای دومین بار به تماشای این اثر زیبا نشستم و از تک تک جملات آن که در پس خود، مفاهیم و اشارات عمیقی را نهفته دارد، لذت بردم.
بعنوان مخاطبی که بونکر یک را هم به تماشا نشسته است هردو را در راستا و تداوم یکدیگر یافتم و بی صبرانه در انتظار قسمت سوم و تکمیل کننده این پازل گفتاری و چالش انگیز برای ذهن، هستم.
دکور، نور و اجرا مانند بونکر اول بی نقص بود.
اجزای فلزی دکور مانند چرخ دنده، سیلندر، ماکت فلزی انسان و… این حقیقت را فریاد می زند که خو گرفتن آدمی به زندگی ماشینی عاری از لطافت و احساس (قلب) و دشمنی با طبیعت، سر آغاز نابودی اوست.