احمد فردامینی فعال هنری

من چند اجراى آقاى برهمنى رو طى چند سال اخیر دیدم و فکر مى کنم مى تونم از مسیر طى شده ایشون رو تا امروز بیینم.
این اجرا تکرارى در شکل اجراهاى قبل ایشون(تا حدى در دنیاى سیزیف) بود. زمانى که صحبت از امضا کارگردان در کار ها میشه چیزه دیگه اى مطرح است اما این مسئله من نیست اینبار مسئله نشخوار گذشته است و این براى مخاطب همیشگى این خوش نیومد حتى فکر مى کنم بازیگر هاى مناسبى انتخاب نشدند که بتونن اون مسیر رو عینا تکرار کنن.
بنده به خوبى متوجه یک اجراى فرم و استفاده از بدن میشم اما صحبت من از میزان انتقال احساسات و دور شدن از باسمه اى بودن هست. متاسفانه لحظه اى نشد بتونم خودم رو کنار بازیگران تصور منم و تجربه اى رو باهاشون همراه شم.
داشتن شرایط بدنى خوب براى یک بازیگر براى چنین اجراهایى کافى نیست ، بلکه آگاهى و انتقال احساسات لازم است گرچه باید در بازیگر وجود اومد ه باشه که احتمالا نیومده.شاید از عدم هدایت درست بازیگر بوده.
همچنین میزان فرم ها تکراری و غیر قابل تمایز در سه پرده مختلف بود و بعضا تکرار کوریوگرافی های قبلی بود و دیگر قابل تماشا نبود.

این اجرا فقط از طراحى صحنه و موسیقى امتیاز مثبت میگیره و بسیار پویا بود.
فکر مى منم لازم نیست همه کارهاى یک کارگردان شاهکار باشه گاهى همچین تجربه اى و بازخورد واقعى از مخاطب خود به مثابه تئاتر هست.

تازه از در سالن بیرون اومدم و حیرت زده شدم و انقدر شتاب زده دارم متن رو مى نویسم که حیفم اومد دیرتر بشه. ممنون که که کارگردانان بارجسارتى همچون خانم شعبانى پیدا مى شند که همچین کار پر زحمتى رو روى صحنه مى برند. دست تک تک عزیزان بازیگر رو مى بوسم که تمامیت خودشون رو روى صحنه اوردند.
باید این اجرا رو دید.

خیلی مرز باریکی بین اجرای طنز و لمپن هستش که بار ها شکسته شد . جدا از انتخاب ایده که بسیار جالب بود کارگردانی اتفاق نیفتاده بود و صرفا یک چیدمان از مجموعه کار ها بهب بازیگران محول شده بود و یک بازیگر تونست به درستی این مرز رو خوب رعایت کنه که واقعا بازیگر باهوش و دقیقی بود(نقش خر پدر)متاسفانه اسمشون رو نمی دونستم.

پس از چندی برای رفتن دوباره این تیاتر را بر اساس نظرات دوستان انتخاب کردم.
گروه در خدمت‌ اجرا انجام تکلیف کردند و این می تونه مثبت باشه اما جدای از ایراداتی که به متن نسبتا ضعیف می شود وارد کرد محمد حسین علیزاده کاراکتر خود را به زیبایی و رعایت ظریف ترین حرکات در فرم خود اجرا را کمی جذاب تر می کرد گویی اجرا‌در خدمت اوست.
در کل به غیر از ایراد بارزی که آن از ریتم افتادن کار در بعضی صحنه ها بود ، کاری قابل دیدن است و جسارت به اجرا‌بردن متن خلق شده و کارگردانی آن بسیار قابل تحسین است.