نمایشی کاملا سمبولیک که در صورت آشنایی با مفاهیم نمادهای آن و البته هماهنگی با سکون دلهره و زجر آورش؛ کاری جذاب و متفاوت هست
هرچند فضای نمایش اقتضاء میکرد؛صداها به صورت نجوا گونه باشه؛اما واقعا بخشی از دیالوگ های بخش نخست ؛حداقل برای من نامفهوم بود...
شاید برای بار دوم هم کار رو ببینم

یه کار عالی
درگیرم؛با خودم
ونمیدانم این تکرارِ سیزیف گونه؛همان زندگیست؟
.......
گاهی خودت را تماشا کن
بیرون بزن از این جاده های ترسیم شدهٔ لعنتی
نُت های همیشگیت را پاره کن
نترس!
بداهه بنواز زندگی را

چشمانم رو میبندم
میدانم که اینها تمامش خیالست
مگر میشود با مرده حرف زد؟!
اما دارد با من حرف میزند
هر از چند گاهی چشمانم رو باز میکنم و زل میزنم به دریای تمنایی که در چشمان مرجان برای عاشق شدن موج میزند؛به حسرتی که در نگاه سوگل برای رقص ماسیده ست
با چشمانی خیس از سالن بیرون میزنم
قدم زنان میرم به سمت پارک هنرمندان....
عمیق نفس میکشم
یه ساندویچ با نون بلکی میخرم ؛بهش نمک میپاشم و با لذت گاز میزنم؛انگار آخرین باره که میخوام غذا بخورم
گوشی تلفن رو برمیدارم ... دیدن ادامه ›› و به تمام کسانی که دلم میخواد میگم :دوستتان دارم
..
زندگی حسرت نیست؛
حسرت ثانیه های مرده
زندگی ماتم نیست
ماتم ثانیه های زنده
زندگی در گذر ثانیه ها پنهان ست
نکند این گذر ثانیه ها؛خاطراتی بشوند
بوی حسرت بدهند
طعم تلخ ای کاش
پدرت را ببوس
و به مادرت بگو:تپش قلب تو از آنِ اوست
عشق را داد بزن
لحظه را باور کن

نمایشی بی نظیر
آنگاه که یک ویولونیست هنرمند آلمانی تبدیل به افسر اطلاعات آلمان نازی میشه و فکر میکنه هدف؛صدور تفکر نازیسم به تمام کشورهای متمدن ... دیدن ادامه ›› دنیا؛برای بهبود وضعیت اونهاست و وقتی با واقعیت نظام فکری برخاسته از آن روبرو میشه؛خودش رو مواجه با دو انتخاب میبینه؛مرگ خودخواسته یا مرگ در راه تفکری که آن را آرمان خود میپنداشته و حال با واقعیت کثیفش مواجه شده
عاشق لحظه پایانی بازی شطرنجم...
عالی بود
به نظرم خاطره اسدی و علیرضا آرا خیلیییی زیبا و در سکوت؛ساعتها حرف زدند و بازی شهرام حقیقت دوست هم که جای حرف نداره

کار زیبا و فکورانه ای بود؛فقط در اجرای امشب پنجشنبه ۳۱ خرداد؛ خانم محترمی در ردیف سوم باکس راست سالن؛نشسته بودند که به گمانم یا مشکل روانی داشتند یا قبل از ورود به سالن ترکیب صنعتی و سنتی استعمال نموده بودند؛چون علی الدوام و بلا انقطاع ؛ از ابتدای اجرا تا انتها؛با صدای بلند و بی هیچ دلیلی میخندیدند؛لحظاتی رو هم که نمیخندیدند با تلفن همراهشون صحبت می کردند...
#مخاطب_فرهیخته