همه چیز این نمایش نسبتن خوب بود فقط اجرای آقای ماهانی به دلم ننشست که این هم سلیقه من هست و نظر دیگران شاید متفاوت باشد.دکور نمایش جالب بود و داستان خوبی هم داشت که شاید میشد بهتر اجرا بشه. باز هم میگم تئاتر خیلی سلیقه ای هست و نظرات متفاوت.

"پرواز 745 " پروازی خاطره انگیز و نسبتا تلخ برای بچه های دهه 50 و 60 هست. کاری با فرم و اجرایی متفاوت ، همراه با بازی زیبای خانم مرجان پورغلامحسین.

با یک پرستو هر چقدر هم که بزرگ باشه بهار نمیشه! " یک دقیقه سیزده ثانیه " یک کار متفاوت و جذاب ، با بازی هایی زیباست که ذهن و احساس تماشاچی را درگیر می کند. اما کافی نیست اگر هدف روایت یک درد و انجام کاری در مورد آن است ؛ اینکه دور هم جمع شویم و مشکلی را مطرح کنیم ؛ کمی اشک بریزیم و بیشتر بخندیم و بعد چند سلفی بگیریم و سالن را ترک کنیم تاثیر چندانی ندارد.. هر چند مطرح کردن همین رنج هایی که به زیستن با آنها عادت کرده ایم ؛ کار قابل تقدیری است اما کافی نیست. در کل اگر به دنبال یک تجربه جذاب و متفاوت هستید " یک دقیقه سیزده ثانیه " می تواند گرینه مناسب و خوبی باشد.

عالی بود و با سپاس از همه موش ها و گربه های دلداده :)

"کافه طره " داستان غمگینی دارد. روایت شکست ها و از دست دادن ها ... زمان نسبتن کوتاه نمایش آن را از افتادن به دام کلیشه حفظ می کند و بازی های خوب آن را به نمایشی جذاب بدل می کند.

نمایش خیلی خوبی بود. یک دکور هوشمندانه و یک اجرای زیبا. خسته نباشید.