به همراه پسر پنج و نیم ساله ام نمایش را دیدیم.
هر دو لذت بردیم. نمایشی زیبا و آموزنده به همراه دکور و لباس‌هایی جذاب و خلاقانه.
پسرم محو نمایش شده بود. و اصلا در طول نمایش حوصله‌ش سر نرفت.
بعضی پدر و مادرها معتقد هستند مثلاً بخش مربوط به جنگ برای کودک خشن است. به نظرم عجیبه‌.
به گمونم این نمایش هیچ نوع خشونتی نداره. مگه میشه در این جامعه بچه را چنان ایزوله کرد که این نمایش براش خشن محسوب بشه؟ برنامه‌های صدا و سیما که فاجعه هستند. در کانال‌های ماهواره هم فقط کانال‌های حرفه‌ای کودک قابل اعتماد هستند که اونها هم کارتی هستند.
همین مسیری که کودک از خونه تا سالن نمایش طی می‌کنه، در خیابان پر از خشونت‌های رفتاری و کلامی‌است که به چشم و گوش ما عادی شده ولی بچه‌ها متوجه‌اش می‌شن.
نادیده گرفتن همه‌ی این‌ها، و نگاه آنچنانی به نمایش کم لطفی ‌است.
به نظرم این نمایش برای هر کودکی خوبه، و هر بچه‌ای به اندازه‌ی خودش درک خواهد کرد.

به همراه چند تا از دوستان و دو کودک 5.5 و 8 ساله نمایش رادیدیم.
بازی‌های آنی و رتیلا پر انرژی و جذاب بود. واکنش بچه‌های توی سالن نشون می‌داد که نمایش را دوست دارند، البته ریتم نمایش کمی کند بود. روی هم رفته نمایش آموزنده‌ای است که دیدنش برای کودکان مفیده.

جذاب و بانشاط و آموزنده.
پسرم کیف کرد و همه چیز خوب بود.
آقای انصافی خیلی پرانرژی بازی می‌کنن. در نمایش‌هایی که از ایشون دیدم اولین چیزی که توجهم را جلب کرد این بود که بعد از چند دقیقه خیس عرق میشن!
متاسفانه در روز آخر نمایش موفق به دیدنش شدیم، اگه زودتر می‌دونستم دوستانم را هم می‎بردم.

خوش‌بختانه بوفه هم از ساختمان برداشته شده، تا بچه‌ها با خوراکی وارد سالن‌ها نشن. (با توجه به این که ما با این کارها از رو نمی‌ریم، یکی از مادرها وسط نمایش مشغول باز کردن کیسه وریزر لقمه‌ای بود که برای فرزندش آورده بود!)

از هر جهت جذاب.
پنج نفری نمایش را دیدیم. بچه‌ها کیف کردن و ما هم لذت بردیم.
حتی ده ثانیه هم پرت و بی‌هدف نبود.
نمایش آموزنده، همراه با بازی‌های خوب، شعرهای قشنگ و اجرای موسیقی جذاب.
سه حس حسادت، خجالت و عصبانیت را به بهترین شکل به بچه‌ها معرفی می‌کنن و راه برطرف کردنش را آموزش می‌دن‌.

اعتراف می‌کنم فکر می‌کردم علت پرفروش بودن این نمایش، استفاده از بازیگرهای تلویزیونی است، ولی بهترین نمایشی بود که پسرم را به دیدنش بردم.

*یک نکته‌ی عجیب: با این که بلیط این نمایش سخت گیر میاد و ظاهراً همه‌ی بلیط‌های امروز هم فروخته شده بود، تقریبا ۳۰ تا ۴۰ درصد صندلی‌ها خالی بود‌!

با پسر پنج ساله‌ام نمایش را دیدیم. خوشش اومد و میگه ننه سرما را دوست داشته.
عروسک‌های بانمک و دوست‌داشتنی، عروسک‌گردانیِ خوب، دکور مرتب و قشنگ، نمایشنامه‌ی آموزنده و بدون دیالوگ‌های اضافه و بی‌ربط، از خوبی‌های این نمایش است.

روز پنجشنبه که این نمایش را دیدیم، گشتم دنبال یک نمایش کلاغ‌دار! دیگه، که پسرم را ببرم، بلکه این یکی را فراموش کنه. جمعه رفتیم به دیدن "دزدان هوایی کلاغی".
و چه خوب شد که این نمایش را دیدیم. هر چقدر در کلاغ بلا، توپ طلا، اندیشیده نادیده گرفته شده، در دزدان هوایی کلاغی، نویسنده، ارزش دوستی و آزادگی را زیر لایه‌ای شاد و بانمک به بچه‌ها نشان داده.

من با این تصور که اهالی تئاتر، هنرمندان فرهیخته‌ای هستند که از روی عشق و تفکر در این زمینه کار می‌کنند، بیش از دو سال است که پسر پنج ساله‌ام را به دیدن نمایش‌های کودکان می‌برم. به خصوص به خاطر علاقه‌ام به کانون، که ریشه در کودکی خودم دارد، نمایش‌های کانون را از دست نمی‌دهم.
با دیدن این نمایش متوجه شدم، به نمایش‌های کانون هم نمیشه اطمینان کرد، حتی اینجا هم عده‌ای به دنبال خوراندن خرافه‌های ایدولوژیک خود به کودکان هستند.
توضیح: در خلاصه‌ی نمایش اشاره به تم مذهبی داستان شده است. نمی‌دونم چرا متوجه‌اش نشدم!

از تیوال ممنونم که نظر منتقدها را سانسور نمی‌کنه، و اجازه‌ی نشر دل‌نگرانی پدر و مادرها را می‌ده.

فکر می‌کردم قراره بریم سینما، و برای پسر پنج ساله‌ام نخستین تجربه‌ی سینما حتما جذاب خواهد بود. ولی سینمایی در کار نبود و تماشای کارتون روی ویدیو پروژکتور چندان تجربه‌ی جدیدی نبود. چند اینچی از تلویزیون خانه بزرگ.تر بود و بعد از حدود ده دقیقه طاقتش طاق شد و از سینما! در اومدیم.

بازی‌ها خوب و دکور هم جذاب بود. پسر چهار و نیم ساله‌ی‌من از نمایش خوشش اومد.خودم و دوستم هم نه تنها حوصله‌مون سر نرفت، بلکه جذب نمایش شدیم. مخصوصا کاراکتر هیزم شکن بامزه بود.