سلام و خداقوت خدمت تیم محترم اجرای رویای کلمه‌کار.
و ممنون از هنرمندانی که حتی روی صحنه با خستگی پس از اجرا هم با روی باز پذیرای نقدها و پیشنهادات هستند و به تجربه شخصی اطمینان دارم تا حد امکان به این نظرات ترتیب اثر می‌دهند.
نورپردازی نمایش پسند من بود منهای تاریکی‌های مطلق نسبتا طولانی‌تر از حوصله کودکان، که باعث ترس‌های مقطعی برخی از آنان می‌شد.
عکسی از آقای غول سنگی با بازی هنرمندانه جناب انصافی در تیوال وجود نداشت که اگر داشت ممکن بود برخی والدین که از حساسیت فرزندان خود نسبت به صحنه‌های ترسناک باخبر هستند، تمهیداتی برای حضور بیاندیشند. غول سنگی واقعا غول بود! هیبتی ترسناک و کاملا دور از چهره انسانی، صدایی دلهره‌آور، بسیار تنومندتر از بازیگر رقیب یعنی رویای کلمه‌کار و ‌‌‌‌... و درهرحال علی‌الظاهر، شکست رویا از همچین غولی از منظر یک کودک ۶ ۷ ساله دور از ذهن نبود! در نمایش‌های دیگر هم با غول و جادوگر و گرگ و ... روبرو شده‌ایم. مثلا زنگوله‌پا، هرروز نوروزه و ‌‌‌... اما در هیچ‌کدام صدای گریه یا جیغ بچه‌ها شنیده نمی‌شد. اما امروز، قضیه متفاوت بود. احسنت به طراح لباس و گریم و همچنین نقش‌آفرینی جناب امیرحسین انصافی که تا این حد غول سنگی را باورپذیر کرده بودند. اما خواهشمندم اگر امکان‌پذیر است تمهیداتی اندیشیده شود تا از این حجم دلهره‌آوری کاسته شود. دست‌کم نشانه‌ای وجود داشته باشد که کودک خاطرجمع باشد با یک انسان بر روی صحنه طرف است. حتی شاید بتوان به نحوی از تهدید به سقوط رویا در چاه سنگی صرف‌نظر ... دیدن ادامه ›› کرد....
گریم و لباس سایر هنرمندان هم بسیار عالی بود.
صدای خانم رضایی عزیز از طریق میکروفون منتقل می‌شد که خیلی دلچسب نبود. یکی به این دلیل که اساسا وضوح صدا کم بود که شاید بدلیل جایگیری نادرست میکروفون بود (یا دلیل دیگری) و دو این‌که دنیای بازی رویا از سایر بازیگران جدا شده بود و انگار صدای ضبط شده به گوش ما می‌رسید. درحالیکه این حس زنده بودن و صمیمیت اجرای روی صحنه، علاوه بر اکت، از طریق کلام مستقیم هم به مخاطب حاضر در سالن منتقل می‌شود. اگرچه حتما دلیلی منطقی برای چنین تصمیمی وجود داشته.
دلیل حضور بی‌کلام و ناگهانی یا بطور مثال تکرار بخشی از حرکات فرم و ... -که اتفاقا پیشتر توسط آقای کشاورز (آقای مسعود مهرابی) اجرا شده بود- از سوی بعضی هنرمندان روی صحنه کمی برای مای مخاطب روشن نبود که حتما دلیل تخصصی داشته.
شعر پایانی کار یک جمع‌بندی بسیار عالی بود، اما بنظر می‌رسد به لحاظ سرعت و تناسب کلام و موسیقی، تنظیمات مناسب قدرت پردازش شنیداری کودکان ۶ و ۷ ساله نباشد که قطعا متخصصین و اهل فن و تجربه، نظر متقن‌تری خواهند داشت.
نقدی دارم بر حضار محترم و عزیز که وقت می‌گذارند و فرزندان خود را به حضور در یک محیط فرهنگی دعوت می‌کنند. صدای بسته‌بندی خوراکی‌ها از یک‌سو، گفتگوی مکرر کودکانی که دوستانه بصورت جمعی کنار هم می‌نشینند، ضربات مکرر پا به صندلی‌های جلویی و... تمرکز سایر کودکان و مجموعا مخاطبان را کاملا برهم می‌زند. امیدوارم حتی‌الامکان والدین گرامی نسبت به اقدامات پیشگیرانه، تمهیداتی داشته باشند. البته که غرفه بیرون از سالن هم مشوق این گروه از والدین و فرزندان محسوب می‌شود :)
بنظر می‌رسد در سالن استاندارد وزرا از جهت اشراف به صحنه، هیچ مخاطبی در مضیقه قرار نمی‌گیرد و این طراحی شایان قدردانیست.
این نمایش برای بزرگسالان هم عمیقا قابل استفاده است... سرنوشت آقای غول سنگی برای من یادآور این بخش از نمایشنامه منتسب به عبدالرحمن الشرقاوی بود: "أتعرف ما معنی 'الکلمة؟! الکلمة نورٌ، و بعضَ الکلمات قبورٌ ..."

بعد از پایان نمایش از فرزند شش ساله‌م احساسش رو پرسیدم گفت احساس خاصی ندارم. جالب بود. معمولی بود.
از زحمات کادر اجرا به شخصه متشکرم برای تلاش‌هاشون، اجرای بسیار خوب و شیرینی داشتن.
من به اشتباه مدام منتظر حضور جناب فیاضی بودم که در پایان متوجه شدم نمایش مقتبس از نمایشنامه ایشون هست. عروسک‌سازی و دکور این نمایش جذابیت داشت و خیلی به نگاه خلاقانه کودکان کمک خواهد کرد.

کمی جا داشت هماهنگی نور و صدا با اجرای روی صحنه از این هم بهتر باشه.
از این‌که سالن تغییر کرد خیلی سپاسگزاریم.
کتاب نمایش‌نامه لولوی آوازه‌خوان آقای فیاضی هم در غرفه بیرون از سالن اجرا در دسترس و قابل فروش بود که آشنایی با این سبک کتاب شخصا برای من و دخترم، تجربه خوبی بود.

سلام و خداقوت،
ما امشب شاهد یک نمایش بسیار قوی بودیم. نور، اکت بازیگران، دیالوگ، موسیقی زنده، دکور، گریم و طراحی لباس، ترکیب غیر انحصاری سنی و تجربی بازیگران (شخصا برای من این مساله بدیع و جذاب یود)، سینک بودن صدای آواز زنده با اجرای صحنه بازیگر، استفاده بجا از دکور مدرن و سنتی درست مثل موسیقی مدرن و سنتی...
من پیش‌تر اجراهای آقای امیرمحمد انصافی رو به این تفصیل ندیده بودم متاسفانه و جالب بود که دختر و همسرم همزمان با من احساس خرسندی کردن از دیدن اجرای ایشون، هرچند که با توجه به گریم و اجرای عالی نقش جادوگر تشخیص بازیگر برای ما سخت بود! گریم کارکتر جادوگر برای ما خیلی تداعی‌کننده دزد عروسک‌ها بود و وصل شدیم به دوران کودکی خودمون. کار آقای انصافی واقعا عالی بود و نشان از تجربه بالا.
آقای گرگ قصه، انقدر خوب با بچه‌ها ارتباط گرفتن و بجا طنازانه برخورد کردن که اثری از ترس در کودکان دیده نمی‌شد.
تمام بازیگران نقش‌های شنگول و منگول و حبه انگور ایفای نقش شیرین و دلنشینی داشتن. خصوصا منگول خان.
خانم بزغاله هم تسلط خیلی ... دیدن ادامه ›› بالایی داشتن.
کاملا پیدا بود با یک تیم آگاه به حرفه روبرو هستیم.
سبک و سیاق اجرا طوری بود که هم برای بزرگسالان اهل تئاتر دلنشین بود هم مخاطب کودک.
صحنه‌هایی وجود داشت که عمیقا باعث خنده مخاطب می‌شد در هر سنی، مثلا تشابه شخصیتی پدر و پسر آسیابان.‌‌‌...
ما اولین حضور در این سالن رو تجربه می‌کردیم. مهندسی سالن بسیار خوب بود، ردیف یک بسیار خوب بود چون برخلاف سالن‌های خیابان حجاب، در فاصله مناسبی با دکور قرار داشتیم. اما، صدای راوی مرحوم قصه، جناب محمود بهادری، کمی جا داشت با کیفیت بهتر و شفاف‌تر پخش شه.
همراهی گروه موسیقی با اجرا، نه صرفا در بعد نوازندگی، جالب بود و ایشان رو هم عضو گروه اجرای -روی صحنه- نمایش می‌دیدیم کاملا.
و البته، خدمت اون عزیزانی که تقیدات مذهبی جدی‌تر، روی انتخابشون تاثیرگذار هست باید عرض کنم که قریب به اتفاق آوازها توسط خانم کاشفی کارگردان کار، اجرا شد.
در نهایت مجددا خداقوت می‌گم خدمت تمام تیم اجرا، و قدردانم که بقولی صد خود رو برای این اجرا گذاشتید.
خواندن نظرات پیشین نشون می‌ده که این کیفیت و تعهد کاری، در تمام شب‌های اجرا برقرار بوده.
موفق باشید.

سلام و خداقوت،
برای بار دوم از تماشای نمایش درخت گیلاس، بهرمند شدیم. بطور خلاصه اگر بخوام نظر شخصی خودم رو بنویسم: "بی‌نقص بود..." واقعا دوست داشتم شرایط حضور می‌داشتم و مجددا نمایش رو می‌دیدم.

لازم می‌دونم از تیوال برای ایجاد بستر ثبت نظرات تشکر کنم و بیش از اون، از گروه چراغ‌خواب که پیداست با دقت و تامل، نظرات رو پیگیری می‌کنن و حتی‌الامکان ترتیب اثر می‌دن. این مساله برای من بسیار خوشایند بود.

مواردی که نسبت به اجرای اول بیشتر به چشم من اومد: اجرای عالی نورپردازی، سینک بسیار خوب صدای ضبط شده با اجرای صحنه، پررنگ‌‌تر شدن اشاره به تیپ و تله‌های شخصیتی پرنده‌های نقش اصلی. افزوده شدن دیالوگ‌ها و اکت‌های طنازانه جهت یکنواخت نبودن ریتم اجرا برای مخاطب کودک، شفاف‌تر شدن ... دیدن ادامه ›› متن آوازها

موردی که در این اجرا برای من جدید بود، دیدن علم محرمی و توجه به نماد و آرایه‌های عَلم بود که من تا به امروز بهشون توجهی نکرده بودم، و تلنگری بر این‌که این نمادها زاییده سلایق فردی سازنده نبودن و تفسیر و تعقلی پشت اون هست و لازمه بعنوان یک هنر زیبای ایرانی-اسلامی بار دیگه علم رو تماشا کنم، ولو استفاده غلط و سطحی‌انگارانه و نمایشی به شکل فخرفروشانه از علم در دهه قبل، نگاه من رو نسبت به اون منفی کرده بود...

ضمن اینکه متاسفم این اجرا داره به روزهای پایانی نزدیک می‌شه و امیدوارم افراد بیشتری بتونن بهرمند شن از این نمایش کم‌نظیر،
مواردی هست که خواهش می‌کنم گروه محترم چراغ‌خواب ان‌شاءالله برای نمایش‌های آتی که بی‌صبرانه منتظر اون‌ها هستیم مدنظر قرار بدن. اگر مقدور و صلاح بود، صدای موسیقی زمینه نسبت به آواز کمی سطح کمتری داشته باشه که اشعار مفهوم‌تر شنیده و درک بشن. (در همه بگید سیب هم همین مساله رو داشتیم) چراکه مشخص هست انتخاب کلمات صرفا با هدف ایجاد ردیف و قافیه نیست و کاملا با فکر سروده شدن اشعار و حیفه که مخاطب دریافت ناقصی ازشون داشته باشه و صرفا به دریافت کلیت شعر بسنده کنه.
و، اگر امکان‌پذیر بود کودکانه‌تر مخاطبین کودک به رعایت قوانین دعوت بشن. مثلا با یک بازی ابتدایی. مثلا دست زدن بارانی، مثل یک سلام و علیک خیلی بلند و هیجان انگیز مثلا سمت راستی‌ها ساکت باشن نیمه سمت چپ جواب بدن و بالعکس ... و انتخاب بازی‌هایی که اون‌ها رو دعوت به رعایت قوانین کنه که هیجانی اگر هست تخلیه شه و کودکان کاملا آماده تماشا بشن. یا بازی‌هایی که اون‌ها رو کم‌کم دعوت به سکوت کنه مثلا بهره‌گیری از بازی با شدت نور و .. . یا انتخاب یک شخصیت عروسکی چراغ‌خوابی که ابتدای نمایش‌ها بیاد، قواعد رو مرور کنه و نماد این گروه شه اصلا. یا اگر کلی‌تر امکان پذیره نماد تئاتر‌های کودک کانون. مثلا از مرغک قصه‌خوان خود کانون استفاده بشه! هر آنچه متناسب با تیپ کاری گروه محترم هست و خانم طیار که بطور خاص می‌دونم خبره در این مسائل هستن و مطمئنم انتخاب شایسته و کارآمدی خواهند داشت.
رویکرد فعلی هم که بیان مقتدرانه توام با مهر انتخاب شده، انتخاب خوبی هست اما شاید بهترین انتخاب نباشه (برای تمام اجراها عرض می‌کنم، وگرنه اجرای درخت گیلاس که مناسب سن دبستان اعلام شده بود و شاید کودکان خیلی راحت‌تر همراه شن با نحوه بیان مقتدرانه و محکم‌تر). از اونجا که این تیم حقیقتا همیشه در راستای عالی بودن تلاش کرده‌، ممنون می‌شیم نگاه مجددی به این قضیه داشته باشن.

بی‌نظیر بود. مثل تجربه‌ قبلیم از تماشای نمایش گروه چراغ خواب
اقتباس عالی از قصه چرا چرا چرا خانم کلرژوبرت انتشارات سوره مهر.
تلفیق نمایش سنتی ایرانی اسلامی تعزیه، با هنر روز
با موضوع نیازهای اساسی انسانیت یعنی آزادی، آزادگی و ذلت‌ناپذیری..
با نقش‌آفرینی پرنده‌هایی که هرکدوم نماد گرفتاری در یک تله شخصیتی بودن (کاش این موضوع در گفتگوهای بین پرنده‌ها پررنگ‌تر بود)
محتوای ارائه شده به طریقی بود که هر خانواده بسته به ارزش‌های خودش می‌تونه اون رو تفسیر کنه، ممکنه خانواده‌ای اون رو نمایش اعتراضی داخلی قلمداد کنه، یکی مناسبتی صرف از نوع مذهبی، برای یکی تداعی کننده ظلم جاری علیه ملت‌های تحت استعمار و ... باشه و ... . ممکنه هرکس به فراخور تفکراتش نقدی روی متن داشته باشه که شخصی هست. مثلا تاکید روی قیام و جنگیدن امام حسین علیه‌السلام ممکنه برای قشری که قائل به دفاع صرف ایشون هستن پسندیده نباشه. برای عده‌ای هم ممکنه صرفا یک نمایش کودک درس‌آموز باشه. با این تفاسیر، انتخاب موضوع و ارائه گروه چراغ‌خواب بنظرم ... دیدن ادامه ›› شجاعانه بود.
اما بعد :)
بوی نویی دکور محسوس بود. اگر کسی حساس هست پیشنهاد می‌کنم چند روزی صبر کنه تا بطور کامل رفع شه. کمی زمان‌بندی پخش صدای ضبط شده و ... دچار اشکال بود و معدود دفعاتی نور، که البته برای روز اول نمایش طبیعی بود. اما بعنوان مخاطب احساس می‌کردیم که برخی از هنرمندان عزیزمون روی صحنه، نمی‌تونستن حس منفیشون نسبت به این اتفاق رو پنهان کنن. البته که زیبایی تئاتر به ارتباط مستقیم احساسات هنرمندان و مخاطبان هست. لازم به ذکره با سخاوت تیم نمایش درخت گیلاس، مخاطبان روز اول نمایش به بازدید مجدد با تخفیف ویژه دعوت شدن.
با توجه به ارتباط نمایش با عاشورا، طبعا جایی برای اجرای طنز وجود نداره. اما بعنوان مخاطب نمایش کودک خیلی هم بدمون نمیومد که یه بخش‌هایی بازخورد لبخند هم گرفته می‌شد از مخاطب. مثلا جا موندن خانم باروتچی عزیز و اشاره آقای انصافی خیلی جالب بود. پیشنهاد می‌کنم اگر مناسب دیده شد، روی تکرار چندباره همین ماجرا کار بشه. یعنی خود خانم باروتچی (و نه عروسک‌ها که شخصیت منحصر بفرد خودشون رو دارن) گهگاه جا بمونن از ریتم و خانم طیار یا آقای انصافی با واکنشی که لبخند بیاره ایشون رو برگردونن به ریتم. صرفا اگر جا داشت.
اما در خصوص آقای دارکوب با هنرمندی جناب امیرمحمد انصافی، اگرچه طاقت‌فرسا شاید باشه، اما کاش اگر قرار هست مخاطب بازی‌ساز دارکوب رو ببینه، ایشون رو در حالت بازی ببینه. مثلا دارکوب یه گوشه‌ای برای خودش مشغول باشه. یا اینکه کلا دیده نشه. نگاه من مخاطب به اون گوشه از صحنه مثل ضبط گهگاه تصویربردار یک بازی فوتبال بود از بازیکنانی که روی نیمکت هستن و منتظرن نوبت بازی‌شون برسه..
چقدر نقش‌آفرینی برادران انصافی در شبیه‌سازی تعزیه عالی بود. خصوصا برای کودکانی که تجربه تماشای این هنر آیینی رو داشتن. هرچند شاید، شاید، کودکان در رده سنی ابتدای بازه اعلام شده، توان پردازش تمام جملات اولیاخوان رو نداشته باشن با اون سرعت.
بخش‌هایی از نمایش، به طور ویژه‌ای هنر بازیگران عزیز رو به رخ می‌کشید که انصافا هم تحسین برانگیز بود. حتی من مخاطب هم در لحظاتی که بقیه رو میخکوب صحنه اجرا می‌دیدم حس خوبی داشتم.
عزیزانی که قصه‌های مجید رو دیدن قبلا، حتما تسبیح معلم ریاضی خاطرشون هست! صدای تق تق تسبیح و دلهره‌ای که می‌داد به محید. درخت گیلاس هم یک همچین بخشی داشت که جالب بود.. صدایی که پخش می‌شد و پیام‌آور سر رسیدن دارکوب زورگوی قصه بود..و البته جزء جذابیت‌های نمایش بود.
طراحی صحنه و نور پردازی و .. هم حساب شده و عالی بود که البته قطعا با تکرار نمایش بهتر از این هم خواهد شد.
طراحی و ساخت عروسک‌ها هم خیلییی عالی بود. دکور نسبتا مینیمال به دور از اضافات، با طراحی آرامش‌بخش که البته در بعضی بخش‌ها شاید استواری بیشتری هم نیاز باشه.
از اینکه هنرمندان عزیز با روی باز، رودررو پیشنهادات مخاطب رو شنیدند هم متشکرم.
و پیشاپیش بابت توجه به پیام مخاطبان در تیوال هم قدردانم.


و البته، طبق معمول، ای کاش محیط و مسیر رسیدن کودکان به مرکز نمایش کانون، انقدر مسموم نبود. و بچه‌ها داد و ستد و مصرف مخدرات توسط نوجوان‌ها و ... رو نمی‌دیدند‌‌...

فقط هزار هزار حیف که برای دیدن نمایش‌های کانون ناچاریم از وسط محیط مسموم پارک، با کودکان رد شیم. مصرف و فروش علنی مخدرات و ....

بلیط ردیف اول مناسب نبود چون خیلیییی نزدیک به دکور بود و در یکی از صحنه‌ها که نیاز به جابجایی دکور بود چرخ دکور به پای ما برخورد کرد و آسیب زد. صدای برخی از عروسک‌گردانان عزیز واضح و شفاف نبود نسبت به صدای موسیقی در حال پخش. سالن گرم بود و صندلی این سالن صندلی کودک هست. همچنان خیلییی خبری از رنگین‌کمان و توپ‌های رنگی مشهود رو زمین پارک نیست.
ممنون از زحمات هنرمندان و عروسک‌گردانان عزیز. طراحی دکور جالب و زیبا و پویا. نمایش با داستان یک موجود خیلی عجیب مشابهت موضوعی داشت و هرکسی از ظن خود شد یار من. فکر می‌کنم برای حدود ۵ سال به بالا کااااملا قابل فهم باشه.

بسیار شاد و فرح‌بخش بود. آقای انصافی واقعا تو اجرای چندین نقش
و تسلط به صحنه نمایش و اکت و ... هنرمند واقعی هستن و خوب پیداست در خونشون هست اجرا. طبق معمول اغلب نمایش‌ها شوخی‌هایی وجود داشت که بزرگترها متوجه میشن و در حالت سخت‌گیرانه، درمورد کودکانی که متوجه میشن این شوخی‌‌ها رو و می‌خندن به اینها یکم زنگ خطر محسوب میشه. مثل جابجا گفتن حرف در ادای بعضی کلمات و ... . نور و صوت هم خیلی خوب بود. اجرای نقش پیروز هم خیلی خوب بود خصوصا وقتی لازم بود پیش از موعد به زمین بیان با هر ترفندی که شده. یکمی آقای غول روزمرگی برای زیر ۶ سال ترسناک بود که من دست دخترم رو گرفتم تو اون لحظات. هم برای کوچکترها جذاب بود هم بزرگترها. و هم برای کوچکترها چندین پیام داشت هم بزرگترها. از جمله پیام اصالت نوروز و نوروزخوانی اقوام برای بچه‌ها. و پیام "فرزند زمانه خودت باش" و اعتماد به نسل جدید، و کارکرد تلفیق آگاهانه و درست سنت و مدرنیته برای بزرگترها. و این رو هم در موسیقی هم در اجرا هم در دکور می‌شد به خوبی لمس کرد‌.
در مورد گریم و لباس آقای انصافی بزرگ و بزرگوار، بنظرم جاداشت کمی بیشتر لباس عمونوروز ... در تصویر دیده بشه و به فضا و رنگ عمونوروز ایرانی نزدیک‌تر باشه.
یکم مدت زمان اجرا خارج از توان یکجانشینی برای بعضی‌ بچه‌های خیلی کوچک بود.
بخش‌هایی از اجرا بنظرم نیاز به پرورش داشت. مثل معرفی و پرتاب عروسک‌های دست‌ساز حاجی فیروز بعنوان نماینده‌ها. و محل قرارگیری بشقاب نسبت به دید بچه‌های تماشاچی موقع برخورد پیروز با بشقاب ماهی ‌.

امیدوارم مجددا بتونیم بریم نمایش رو از نزدیک ببینیم و باز لذت ببریم‌.

مثل گذشته، اجرای جناب انصافی عالی. تسلطشون روی فضای نمایش عالی. تعامل لحظه به لحظه با بچه‌های حاضر در سالن. پر از صدای خنده بچه‌ها و حتی بزرگترها. چندین نقش که توسط یک بازیگر اجرا میشن و تک‌تکشون دلنشین هستن. کلی از ایده‌های به ظاهر ساده اما بشدت دلنشین و صمیمی شخصیت‌ها ایده گرفتیم. قصه خیلی شیرین. فقط یه سوالی پیش اومده بود که گیلاس‌ها که سفید شدن چرا با قرمز صورتی نشده بودن مثل پیراهن روی طناب. فکر می‌کنم بی‌رنگ بودن گیلاس‌ها گزینه بهتری بود. اما این بی‌رنگی چطور قابل اجرا بود رو نمی‌دونم طبعا، اما مطمئنا ایده بسیار عالی توسط آقای انصافی جایگزین می‌شد.

اما سالن نمایش...
به تازگی گویا درگیر پروژه رنگ و ... بودن و مدت انتظارمون تا شروع نمایش به تحمل بوی رنگ گذشت که گویا قصد جمع شدن هم نداشت تو فرهنگسرا به این زودی ها. صندلی‌ها نا_راحت بودن واقعا. نور جالب نبود یه جاهایی حس می‌کردیم بازیگر مجبورن خودشون رو به زاویه نور درست برسونن جای اینکه نور روی بازیگر باشه.
این نمایش بخش موزیکال کم نداشت که دو تا نقد داشتیم نسبت بهش. یکی کیفیت و میزان بلندی صدای پخش شده و نوسانش بود (ولوم صدا کم بود و وسط خوندن بمرور یا یکباره زیاد می‌شد) و یکی هم موردی که به جناب انصافی برمی‌گرده. ریتم موسیقی برای درک بچه‌ها کمی تنده. یعنی تا بیان یک جمله رو پردازش کنن جمله بعدی گذشته. و خوب بخشی از داستان اساسا توی همین موسیقی روایت می‌شد و گاها بچه ازش جا می‌موند. دو اینکه وقتی داستان در موسیقی داره روایت میشه نیاز داشتیم صدای خواننده رو غالب بشنویم نسبت به ساز.

در کل بسیار عالی بود و حیف که آخرین سری اجرا در تهران بود احتمالا.