" زنبوری ک نیش نداشت! "

مهترین اصل در تئاتر مونولوگ "متن" هست و بعد بازی؛ و زنبور در نمایشنامه لنگ میزنه..
داستانی ک برای عصر امروز غریب هست؛ اغراق در خلق داستان.. فضایی ک بین رئال و سورئال در رفت و آمدِ..
طراحی صحنه نداریم..طراحی لباس اندازه.. طراحی حرکت متوسط، موسیقی ضعیف، گریم خاصی نیاز نیست و پس قابل قبول.
و طراحی نور ک میتونست جور کم و کاستی های صحنه رو بکشه، بی حس و حال اجرا میشه.
بازی خوب..، محمد مطهری پور عالی نیست، اما رضایت نسبی رو از تماشاچی میگیره.

در مجموع از تماشای زنبور پشیمون نیستم اما با ندیدنش هم چیزی از دست نمیدید.
امتیاز نمایش 3.5 از 10

با آرزوی تماشای آثاری بهتر از دست اندرکاران این اثر.. 🍀