تا حالا انقدر توی وجودم پارادوکس حس نکرده بودم.حس اینکه کلی لعنت کنی و بخوای بری توی صورت خندونش مشت بزنی بعد به خودت بیای و بگی ماشاالله چقدر خوب داره بازی میکنه!
هر چی فکر کردم دیدم همه چی خوب بود.طراحی صحنه مختصر و مفید بود و واقعا تمام آنچه باید رو بهت منتقل میکرد.خیلی خیلی ایده گچ ها رو دوست داشتم.
بازی ها اکثرا عالی بودن مخصوصا بهروز پناهده که واقعا سخته این همه آدم با تنفر بهت نگاه کنن ولی تو بتونی اون لبخند مریض رو حفظ کنی.
داستان با ریتم خوبی روایت میشد و واقعا متوجه گذر زمان نشدم.
نحو معرفی کردن این نمایش به دوستام براشون خیلی عجیبه که میگم:جیگرت خون میشه ولی عجب نمایش و بازی های خوبی!
خسته نباشید به همه ی عزیزان برای من که امتیازش کامل بود🌟