احمد بیگی فعال هنری

عالی، عالی، عالی ❤

سفری حیرت‌انگیز به دنیای مردگان
نمایش "کمدی الهی" به کارگردانی پوریا گلستانی، اثری درخشان و تماشایی است که با استفاده خلاقانه از المان‌های مختلف، مخاطب را به سفری حیرت‌انگیز به دنیای مردگان می‌برد. این نمایش که برداشتی آزاد از اثر مشهور دانته آلیگیری است، با ظرافتی مثال‌زدنی، مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی را در قالب طنزی ظریف و گاه گزنده به تصویر می‌کشد.

یکی از بارزترین ویژگی‌های این نمایش، استفاده هوشمندانه از نورپردازی و دکور است. با وجود اینکه هزینه‌های گزافی صرف این بخش‌ها نشده، اما طراحی صحنه و نورپردازی به شکلی هنرمندانه انجام شده که به القای حس و حال هر بخش از داستان کمک می‌کند. به عنوان مثال، استفاده از فلز و خاک در صحنه دوزخ، فضایی خشن و رعب‌آور را به وجود می‌آورد، در حالی که حضور هزاران توپ رنگی در صحنه بهشت، حس رهایی و تطهیر را به مخاطب القا می‌کند. البته حضور جوشکار در صحنه، کار بسیار خلاقانه‌ای ... دیدن ادامه ›› بود.

داستان نمایش نیز به گونه‌ای روایت می‌شود که تمام جنبه‌های مدرن امروزی را در بر می‌گیرد. حضور شخصیت‌ها در سه جهان مردگان (دوزخ، برزخ و بهشت) و اتفاقاتی که در هر کدام از این دنیاها رخ می‌دهد، بازتابی از دغدغه‌ها و مسائل انسان معاصر است.

بازی‌های بازیگران نیز در این نمایش ستودنی است. هر یک از بازیگران به خوبی از پس ایفای نقش خود برآمده و با آمادگی بدنی تمام عیار توانسته‌اند به خوبی عمق این نمایش را به منصه ظهور بنشانند.

استفاده از عناصری مانند بازی‌های پوچ در دوزخ که هرگز برنده‌ای ندارند، به خوبی پوچی و بی‌معنایی زندگی در دنیای مادی را به تصویر می‌کشد. در مقابل، حضور نور و رنگ در صحنه بهشت، نویدبخش امیدی تازه برای رهایی از تاریکی و ظلمت است.

در مجموع، نمایش "کمدی الهی" اثری درخشان و تامل‌برانگیز است که به مخاطب فراتر از سرگرمی، تجربه فکری عمیقی را ارائه می‌دهد.

و ممنونم از همه عوامل این نمایش دوست‌داشتنی.

فرش ایرانی، به‌همراه ناخونک‌هایی از این‌جا و از اون‌جا.

همه‌مان درست شبیه برف شادی، منتظر چیزی هستیم؛ بعد از کمی تامل میبینیم دقیقا انتظار ان چیزی را که میکشیم بعد از به دست آوردن، هیچ احساسی برایش نداریم.
در همین راستا یاد شعری از مولانا افتادم:
کوزه بودش آب می‌نامد بدست-----آب را چون یافت خود کوزه شکست.
ما کودکانی بزرگسال هستیم که ولع تغییر و داشتن همه چیز را داریم. با اینکه میدانیم در آخر هیچ چیز برای ما نیست.
و نتوانستیم انچه که میخواهیم را بدست بیاوریم چون آدم بزرگ ها صلاح ما را میخواهند.

دیشب به تماشای تئاتر بریده ها نشستم ؛
نوید ایزدیار به گونه ای این نمایش را نوشته بود که مخاطب را تشنه ی لحظه ی بعد نگاه میداشت .
و اما شیوه ی اجرایی فاطمه نوروزی در این نمایش بی نظیر بود ، تاکید میکنم بی نظیر ، مقصود من از این جمله این است که تا به حال تئاتری به این گونه ندیده بودم . جایی در نمایش هم میتوانستیم کم کاری بازیگر را احساس کنیم و گاهی بازیگر بسیار تلاش میکرد که خود را ارائه کند برای مخاطب .
درود به شما