در اسیرِ حافظه
اگر به تنهایی نمایشنامه فردا رو می‌خوندم نه تنها درگیرم نمی‌کرد بلکه ممکن بود به سختی تمومش کنم و یا نیمه تمام رهاش کنم.
اما ... دیدن ادامه ›› زمانی که داستانِ فردا روی صحنه جاری شد معادله تغییر کرد.

نمایشنامه :
فردا از منظر نمایشنامه نویسی در ابهام و رمز آلود بودن و ماجراجویی شخصیت ها تعریف میشه و از طرفی سعی داره قطره چکانی ( از طریق معماچیزی شبیه به اتاق فرار) اطلاعات رو به مخاطب القا کنه ،اطلاعاتی که هرگز از دانسته های بازیگران( در ناخودآگاه خود بازیگر) فرا تر نمیره و هرازگاهی کم تر هم میشه. پلاتِ نمایشنامه ،در آغاز و میانه صعود و سقوط داره و در پایان اگر به صدای ضبط شده دقت نکنید ، نمایش در گنگی با چندین سوال بدون پاسخ به پایان میرسه.
بازیگر ها :
زوج ِ سعید زارعی و ایمان صیاد برهانی در فردا ، باتوجه به بازی ها تکمیل کننده هم دیگه بودن و احساس اینکه سعید و ایمان در نمایشنامه برادر هستن قابل باور و درک بود ، انتقال احساسات و لحظات لحظه ای کمدی به اندازه بود و درک شخصیت ها توسط هر دو بازیگر در ایده آل ترین شکل ممکن خلق شده بود.
خسته نباشید و خدا قوت به تیم ِ اجرای فردا.

اکتینگ به دو جهان نمایشنامه و اجرا تقسیم میشه

جهان نمایشنامه (زویه دورنژه) ممکنه برای مخاطبانی که به بازیگری و تئاتر علاقه نداشته باشند مورد پسند نباشه اما برای مخاطبان علاقه مند به بازیگری و هنرنمایشی و مخاطبانی که به تازگی وارد این عرصه شدند به مثابه انتقال تجربه ست، بنابراین دور از ذهن نیست اگر عده ای نمایشنامه اکتینگ رو بپسندند و عده ای دیگه برعکس.
جهان اجرا ( به کارگردانی آقای اکبر زنجان پور) اما یک سر و گردن از جهان نمایشنامه بالاتره ، براساس بازی گرفتن از محسن بهرامی ، قدرت سکوت و بازی بدن هوشنگ قوانلو و نوع بازی آقای اکبر زنجان پور به عنوان بازیگر تئاتر و استادٍ شخصیت ژپتو در زندان ، باعث میشه اجرای اکتینگ از خود نمایشنامه ( حداقل برای من) دلنشین تر بشه.

خسته نباشید و خداقوت به عوامل نمایش اکتینگ.

کمدی سیاهی که بدون شوخی های جنسی می خندونه
بدون لودگی سعی می‌کنه زوایای تاریک آدمیزاد رو به ما نشون بده
قلب نارنگی مجموعه ای از ماجراجویی های متعدد و لحظات کمیکه که زیر حجم هجومی از کمدی گم نمیشه و تمِ اصلیش رو حفظ می‌کنه.
لحظه ای باعث میشه لبخند بزنی و در لحظه ای دیگه انگار داری بامجموعه شخصیت ها همذات پنداری می‌کنی.
قلب نارنگی تو این برهوت طنز( از نوع درستش) نوبرانه ست و ارزش دیدن داره.