یه نمایش با بازیهای خوب، نور مناسب، گریم و طراحی صحنه درخور، بسط موضوع در بستری مملو از نمادها و نشانه های به جا و...
این کار جزو معدود نمایشهایی هست که مخاطبان صاحب نظر آن، حق مطلب را در تحلیل و نقد و بررسی همه جانبه و بی طرفانه آن ادا کردند و حرفی باقی نگذاشتند و لذت تماشای آن با خواندن تک تک نظرات دوچندان شد.
احتمالا استقبال کم از آن به خاطر ساعت نمایش است و خود من مجبور شدم یک ساعت زودتر از محل کارم خارج بشم ولی به نظر من برای کسانی که هنوز ندیدنش حیفه از دستش بدن و بدون شک این نمایش ارزش وقت و انرژی صرف شده را دارد.

نمایشی متفاوت با ایده ای خلاقانه و بازی های خوب و موضوعی ساده با جذابیت پایین.
پ.ن.1. این روزا تماشای تاتر بدون اتفاقای عجیب و غریب تقریبا داره میشه یه خواسته دست نیافتنی. دو سه تا خانم با کفش پاشنه بلند به فاصله پنج دقیقه از ردیف های بالایی خیلی شیک یکی یکی اومدند پایین و در سالن رو باز کردن و خارج شدند و ما تونستیم از فضای بیرون سالن لذت ببریم و یه هوایی بخوریم. چند تا ردیف بالای ما دعوا شد و صدای خانمی میومد که میگفت لطفا حرف زشت نزنید. و امان از این خنده های مهیبی که مال تاترای کمدی مثل بهزاد محمدیه و نمیدونم تو این سالنها چیکار میکنه!!!!

نمایش محترم، بی آلایش، گرم و شیرینی بود که محتوای تلخی رو تو خودش داشت. بازی ها خوب بودند خصوصا سرکار خانم صامتی که با اینکه حضورشون دائم نبود ولی همون چند دقیقه محدود هم تماشای بازیشون لذت فراوونی رو برامون داشت، با توجه به علاقه شخصیم به بازی خانم رحمانی این بار هم مثل همیشه به دلم نشست و خانم تبریزی که واقعا چقدر عالی از پس نقششون براومده بودند. طراحی صحنه هم نسبتا خوب بود.
برخلاف چیزی که از قبل تصور میکردم این نمایش در ستایش یا نکوهش رفتارهای مرد یا زن در جامعه و رابطه نبود و نوک پیکان انتقادها رو به سمت هر دو طرف یک رابطه گرفته بود، البته یه جاهایی توهین مستقیم به آقایون توی دیالوگ ها دیده می شد که به نظر من شایسته نبود خصوصا برای مایی که همراه همسرمون برای دیدن نمایش اومده بودیم و این کار اونها رو هر چه بیشتر نسبت به فمنیسم ایرانیزه شده که بهش بدبین هستند بدبین تر می کنه. البته که موضوع این نمایش یکی از مهمترین معضلات روابط در دنیای امروز ماست ولی به شخصه ترجیح میدم موضوع نمایشی که میبینم نباشد.
پ.ن.1. با وجود فضای بسیار نامناسب انتظار، همچنان مثل همیشه نمایش با تاخیر زیاد شروع شد و یه بار دیگه ثابت شد احترام به مخاطب پایین ترین اولویت رو داره.
پ.ن.2. تا الان فکر میکردم برای مخاطبان تاتر محدودیت سنی وجود داره ولی وقتی دیدم یه دختر بچه 7-8 ساله پشت سر ما نشسته فهمیدم گویا اشتباه کردم.

چه حال خوبی داشت دیدین این نمایش... و هنوز باقیه... دلم میخواست ساعت ها بشینم و به دیالوگ های خانم مولایی گوش بدم و نگاشون کنم... آشفتگی و استیصال رو چه قشنگ به من تماشاگر منتقل کردند... بازیشون واقعا قابل احترام و تحسین برانگیز بود... با توجه به انرژی لازم برای این کار تمدید نشدنش کاملا منطقیه پس منتظر می مونم تا سال آینده و از دوباره دیدن "زندگی در تئاتر" لذت می برم... مرسی از تک تک کسایی که باعث زائیده شدن این نمایش شدند...

لطفاً تخفیف وفاداری بزارید برای کسایی که زندگی در تئاتر رو دیدن

ما اجرای قبلی این نمایش رو دیدیم و از اینکه دوباره اجرا میره خیلی خوشحالیم و حتما حتما هم دوباره می بینیمش. خیلی خیلی ارزش به تماشا نشستن داره. به شدت توصیه می شود!!! ممنون به خاطر تخفیف وفاداری...