انتخاب به‌جا و اجرای خوبی بود. دیدن این اجرا رو پیشنهاد می‌کنم.

کارگردانی و میزانسن بسیار دقیق و قابل قبول بود. بازی چیدن برای صحنه‌ی به این شلوغی کار سختیه اما واقعا اجرای تمیزی بود که نقطه‌ی قوت کار بود. نشون به اون نشون که در طول تماشا سه چهار بار بیشتر ساعتمو چک نکردم ! (معمولا بیشتر از بیست بار چک می‌کنم…)

ایده‌ی اولیه هم جالب بود. اصلا همین که نویسنده «امروز» رو بیرون از «آپارتمان» موضوع کارش قرار داده به نظر من قابل تقدیره. اون هم در شرایطی که یا از امروز صحبت نمی‌شه یا اگر هم حرفی زده بشه با نمادبازی و دست‌آویز‌ قراردادن المان‌های مدرن و پست‌مدرن انقدر بقچه‌پیچش می‌کنن که احتیاج به رمزگشایی داره تا مخاطب عام بفهمتش. این شجاعت، جدا از این که با اثر هم‌سو باشم یا نه، برای من محترمه.

اما خب بعضی پرداخت‌هارو هم به دلایل مختلف ساختاری و محتوایی نپسندیدم که برای این که داستان لو نره بهشون نمی‌پردازم. فقط به این بسنده کنم که در چنین آثاری که به‌ناچار مجال شخصیت‌پردازی نیست و باید به تیپ‌سازی بسنده‌کرد، باید خیلی مراقب بود که به دام کلیشه‌ها نیفتیم.

خسته‌نباشید.

با توجه به شنیده‌ها توقع زیادی داشتم که به هیچ عنوان برآورده نشد و یک سردرد وحشتناک گرفتم.
اجراها بسیار چشمگیر بود ولی متن…

اول این که چه تلفیق چه اقتباس باید دلیل درون متنی داشته‌باشه. یعنی نمایشنامه‌نویس قصد داره حرف جدیدی بزنه که متن قبلی نزده. گاهی هم هدف از بازنویسی و اجرای جدید مخالفت با اون چیزیه که اثر اصلی گفته و اصلا برای تأثیرگذاری بیشتره که اثر اصلی برای بازنویسی انتخاب می‌شه. «مکبث زار» اگر هم چنین هدفی داشت من نفهمیدم. بیشتر به نظر می‌رسید که نمایشنامه‌نویس با خودش گفته‌باشه : چه خوب می‌شد یه مکبث وطنی بنویسم که ما هم مکبث داشته‌باشیم ! امیدوارم من اشتباه کرده‌باشم و چون از درک اثر ناتوان بوده‌‌ام به چنین برداشتی رسیده‌باشم. در مورد تلفیق هم چرایی استفاده از المان‌های کابوکی در اجرا رو نفهمیدم و امیدوارم که فقط برای قشنگی نبوده‌باشن.

دوم این که متن به قدری ناقص و ضعیف بود که اگر مکبث شکسپیر رو نخونده بودم از داستان هیچ چیز متوجه نمی‌شدم. البته این ایرادیه که در اکثر اجراهای ... دیدن ادامه ›› جدید می‌بینم. انگار فراموش‌شده که «تئاتر» یکی از انواع ادبیه و ازش به عنوان ادبیات نمایشی یاد می‌شه. یعنی باید «قصه» داشته‌باشه، این قصه باید شخصیت داشته‌باشه و مخاطب باید شخصیت‌هارو بفهمه و باهاشون ارتباط بگیره. من وقتی بلیط تئاتر می‌خرم توقعِ درام دارم نه پرفورمنس خشک و خالی ! جالب این جاست که شما اگر در خارج از ایران برای دیدن نمایش رقص و غیره هم برید می‌بینید اجراها از المان‌های داستانی بهره بردن. باله‌ی روسی قصه داره ؛ بعد من برای دیدن تئاتر می‌رم و فقط پرفورمنس می‌بینم !

دخل و تصرفی که در نمایشنامه صورت کرفته بود کار رو الکن کرده‌بود. آوازه‌خوان طاس نقدی بر سبک‌زندگی طبقه‌ی بورژوای غربی در اون زمان بود. جابجایی سن‌ها و تغییر متن به خصوص تغییر پایان نمایشنامه کاملا پیام متن رو خفه‌ کرده‌بود. ازطرفی به نظر میومد که این بازخوانی پیام مستقلی از اثر اصلی داشت که اگر برداشتم درست باشه اصلا انتخاب این نمایشنامه اشتباه بود.