بیشتر اوقات به صورت نه چندان خودآگاه برای اجراهای پرفورمنس امتیاز بیشتری قائلم و به نقایص آن با دید اغماض بیشتری نگاه می کنم. همان که ایده خوبی داشته باشد از نظر من نصف بیشتر راه را رفته است. ژستن هم از این قاعده مستثنی نیست. ایده و زاویه ی نگاه به آن برای من دلچسب بود اگرچه در اجرا کاستی ها به چشم می آمد. با کمی وسواس و ورز دادن بیشتر ایده، ژستن تبدیل به اثر درگیر کننده تری می شد.