من پنجشنبه شب با تعدادی از دوستان به تماشای این کنسرت نمایش رفتم، با توجه به انتقادهایی که از این اثر شده بود واقعا حس می‌کردم که کار اشتباهی کردم که وقت و هزینه برای اینکار تخصیص دادم. اما وقتی کار رو دیدم واقعا از اینکه به تماشا نشستم راضی بودم.
البته اول از همه این رو بگم که جایگاه ما صندلیهای تقریبا اول ردیف دوم بخش سمرقند بود که واقعا دید خوبی از صحنه داشت. هرچند به خاطر طراحی صحنه گاهی ناچار به چرخش گردن هم بودیم ولی دید کاملی داشتیم .
همینطور اون تاخیر ۴۵ دقیقه‌ای نمایش رو خیلی احساس نکردیم چون با اون حجم ترافیک و فاصله کاخ تا پارکینگ ارگ ، با تاخیر رسیدیم. مطمئنا عوامل این مسائل رو در نظر گرفته اند و مشخصه نمیشه چندهزار نفری که بلیط تهیه کردن و قطعا تعداد زیادی هم ممکنه با تاخیر برسند رو به دلیل تاخیر پشت در نگه دارن و یا وسط نمایش راه بدند داخل. پس حجم و اشل نمایش رو به لحاظ مخاطب باید درنظر داشت و بعد انتقاد کرد.
جایگاه طراحی شده (کفپوش چوبی و صندلیها) ظاهرا برای نمایش دوره قبل بود و نخواسته بودن هزینه کنند. و از یک ساعت به بعد واقعا ناراحتی صندلیها محسوس بود و ملت هی تکون تکون می‌خوردن. با خودتون کوسن یا پشتی چیزی ببرین که خیلی اذیت نشید.
نورپردازی و صدا عالی بود، تک تک هنرمندها هم خیلی مسلط ایفای نقش کردن، مخصوصا بازی آقای بهرام افشاری و خانم ‌دلینا آرام فوق‌العاده بود. چه صدا و حنجره‌ای داره خانم آرام👌🏻👌🏻👌🏻👌🏻
نوازندگی آقای پورناظری بی‌نظیر بود. هرچند خوانندگیشون به اندازه نوازندگیشون بی عیب و حرفه‌ای نیست و صداشون در ... دیدن ادامه ›› قطعه‌های سنتی بیشتر به دل می‌نشست تا پاپ، و قطعا جای همایون شجریان خیلییییییی خااااالی بود.
گروه حرکت هم کارشون رو خوب اجرا کردن همینطور نوازندگان. خواننده همراه صدای دلنشینی داشتن.
در مورد نمایشنامه‌هم من اون برداشت دوستانی که احساس می‌کنند به ایران توهین شده رو نداشتم. به نظرم نویسنده یک واقعه تاریخی رو گره زده بود به وقایع و شرایط اخیر کشور همراه با کمی چاشنی ادبیات ، که ظاهرا با توجه به تشویق تماشاگران در انتهای بعضی از دیالوگ‌ها ، به دل مخاطب نشست.
این رو هم باید در نظر گرفت که مخاطب این اثر مخاطب عام ۴،۵ هزار نفری هست و نمیشه باب میل تک تک این آدم‌ها قلم زد. درهرحال هرکسی برداشت خودش رو داره و در میان جمع ما هم بودن کسانی که نگاه انتقادی داشتن و کسانی که رضایت داشتند.
این هم محرز و مشخصه که هدف اصلی کسب سود از محل اجرای این نمایش هست. همانطور که امروزه در خیلی از آثار هنری چه تیاتر و چه کنسرتهای دیگر هم هدف کسب سود هست تا تولید اثری فاخر و ماندگار با توجه به قیمت روز افزون بلیط‌ها.
در هرحال من حیث المجموع دیدن این اثر تجربه خوبی هست که چه به لحاظ دیداری، شنیداری و محیطی ( با توجه به فضا و هوای کاخ ) هرکسی حظ خود را در آن دو ساعت خواهد برد و مطمئنا تا آخرین روز اجرا هیچیک از چند هزار صندلی ناراحت این کنسرت خالی نخواهد ماند.