گذشته ای که دست از گریبانمان بر نمیدارد.
نمایش با خشم آغاز میشود و با غم به پایان میرسد. ناکامی ها و رنجهای گذشته عبدو را تبدیل به مردی کرده که از تمام جهان بیزار است. مردِ بیزارِ وابسته، از زن زندگی اش، کیسه بوکسی ساخته تا نقرتش از خودش را به او فرافکنی کند. برخلاف ادعایش آن کسی که منفعلانه زندگی را هر جور که هست میپذیرد خود اوست نه زن زندگی اش. مدونای تناقض تمام احساسات را از ابتدا تا انتهای نمایش تمام و کمال به تصویر میکشد. تنهایی در کنار هیاهو، عشق در کنار نفرت، وابستگی با وجود بی نیازی، قدرت در عین رقت انگیزی.
کارو اما در کنار این رفیق متناقضش، شخصیت مردی را به نمایش میگذارد که از تناقضهایش عبور کرده. جنگهایش را کرده، تکلیفش با خودش روشن است. و با حضورش فضای سیاه و غیرقابل تحمل میان آدمها را شیرین و تلطیف میکند.
مازیار سیدی و خسرو پسیانی عزیز تمام و کمال تمام احساساتم رو از ناکجا آباد روانم بیرون کشیدید. دست مریزاد به تمام بازیگرهای درجه یک.