در کل ایده کار واقعا جذاب بود و معمولا این ایده ها با توجه به محدودیت های کلی تئاتر و همین طور محدودیت های کشور ما بعضی وقت ها شاید خراب بشه، اما واقعا در کل برای من جذاب بود، و صادقانه لذت بردم، البته با نظر بعضی دوستان موافقم که یک نقص های جزئی هم داشت که خوب باید در نظر گرفت که یک ایده تبدیل به یک نمایشنامه شده و کار کوچیکی نیست ...
یه عنوان یک مخاطب عام تئاتر و خارج از تخصص خودم یه نظر شخصی داشتم که شایدم اشتباه باشه، خود شخص من خوشبختانه همه کاراکترهای کار از قبل میشناختم ولی خوب یک دوستی که با ما به نمایش آمده بود با همه شخصیت ها آشنایی نداشت و احساس کردم نمایش مثل استادی شده که داره درس جدید توضیح میده با این پیش فرض که دانشجو پیش نیازها رو کاملا بلده!
از اونجا که اصلا درک حرفه ای از هنر تئاتر ندارم ، به عنوان نطر شخصی از بیرون به نظرم اومد شاید میشد، هر شخصیت هنگام ورود حداقل بزنگاه های زندگیش خیلی کوتاه معرفی بشه از زبان خودش یا .... البته که اشاراتی بود ....شاید دوست ما اگر میدونست چاپلین سال های آخر عمرش شرایط جالبی نداشته، با نمایش ارتباط بهتری میگرفت ...یا مرلین مونرو با و مرگ عجیبش و مبارزه اش علیه شخصیت بلوند احمقی که هالییود براش ساخته بود...
در نهایت دیالوگ شما همه اشباحید تولستوی دوست داشتم و همان طور که انتظار داشتم پایان نمایش مفهوم پیدا کرد و چه قدر اون دیالوگ ویل دورانت فوق العاده بود که گفت : وقتی مردم تاریخ نمیخونن دیگه چه فرقی میکنه تاریخ درست باشه یا غلط....