نمایش رو جمعه 7 دی سانس 21 دیدم.نکته ای که به ذهنم زد این بود که تو نمایش در جایی به کتاب لولیتا اشاره میشه، درحالی‌که لولیتا در سال 1955توسط ناباکوف نوشته شده و چون این نمایشنامه اقتباسی از کتاب نازنین داستایوفسکی هست و نازنین چند ده سال قبل‌تر از لولیتا نوشته شده، علت این ارجاع رو متوجه نشدم.
در کل نمایش ارزش یکبار دیدن رو داره ولی از اونجایی که چند روز قبل‌تر نمایش مالی سوئینی رو هم بااجرای آقای ابر دیده بودم، به نظرم در خیلی از دقایق اجرا، آقای ابر بخصوص به لحاظ بیان و گفتار، از همون متد استفاده میکردند و انگار دچار یک نوع بازی تکراری شدند.
طراحی نور و صحنه رو دوست داشتم و یکی از درخشانترین لحظات نمایش و پیام اون، گرفتن آینه از طرف خانم نقوی به سمت تک تک تماشاگران بود.
در کل به تمامی عوامل، خسته نباشید میگم. کار قابل قبول و تامل برانگیزی بود

نمایش بک تو بلک رو روز شنبه 11 شهریور سانس 20:30 دیدم. با تمام احترامی که برای آقای افشاریان قائلم، نمایش منو راضی نکرد. موضوع میتونست دستمایه نمایشنامه قوی‌تر و منسجمتری باشه. طراحی صحنه و لباس هم فوق العاده ضعیف بود. در مورد بازی هم باید عرض کنم در ژانر مونولوگ من که قبلا نمایش ماتریوشکا پارسا پیروزفر، همه چیز می‌گذرد تو نمیگذری رضا بهبودی و کریملوژی محمد رحمتی رو دیدم، ناخودآگاه این کار رو با اونها مقایسه میکنم. متاسفانه در زمینه بازی هم کار به نسبت نمایش‌هایی که نام بردم، خیلی ضعیفتر بود.تنها نکته مثبت این نمایش، استقبال تماشاچی و پر مخاطب بودن این نمایشه ، چون در تمام دنیا یکی از مهمترین شاخصه های توسعه فرهنگی ، تعداد سالن‌های نمایش و تعداد تماشاچی تاتره

حدود پنج ماه قبل از اپیدمی کرونا، بخاطر پایین اومدن سطح هنر تاتر به انگیزه فروش بیشتر، با تاتر قهرکرده بودم. بعد کرونا که کلا دو سالی سالنها روبست و بعد از بازگشایی مجدد، هنوز رغبت به دیدن نداشتم تا اینکه دیشب نمایش کریم لوژی رو تو پردیس شهرزاد دیدم و لذت بردم. در مملکتی که جبر تاریخ به جبر جغرافیای پیوند خورده و فتحعلیشاهش باعث جدایی چند کشور از این خاک میشود، زمانی که مردم بر اثر گرسنگی و بیماری و... هلاک می‌شدند، تنها دغدغه سلطان صاحبقرانش، سرسره بازی و حرمسرا بوده و در دوران به اصطلاح آزادیش، به خاطر افکار مانع ادامه تحصیلات عالیه افراد می‌شوند و.... کریم لوژی بغضی بود که جاهایی ظاهرا به خنده تبدیل میشد ولی گاهی نیازی به سخن گفتن از دردها نیست. تبریک به همه عوامل این نمایش فاخر و مجید رحمتی عزیز که یک ساعت با تسلط کامل بر متن و ذهن و بدن، شاهکار آفرید. این نمایش رو از دست ندید.

نمایش خوبی بود و اطلاعات مفیدی در مورد انسانهای ترنس و دو جنسیتی و همچنین مشکلات عدیده اجتماعی و خانوادگی این افراد ارائه کرده بود .این نمایش رو روز جمعه ۳۱ تیر ماه ، سانس فوق العاده ساعت ۱۶ دیدم ولی شخصا نیم ساعت آخر نمایش خسته شدم و شخصا معتقدم مدت نمایش طولانی بود. البته چون بلیط من خارج از ظرفیت بود ، محل نشستنم راحت نبود و شاید این موضوع باعث خستگی من شده باشه. به خصوص که متاسفانه تشکچه جهت استفاده افراد خارج از ظرفیت ارائه نشد