نمیتونم بگم نمایش خیلی بارزیه ... تقریبا معمولی البته آقای پاکدل و خانم نصرتی عزیز خیلی هم خوب بودن
اما این نمایش به یه موضوعی اشاره کرد که
... دیدن ادامه ››
خیلی جاداره تشکر کنم
مادری که همه چیزش رو یعنی همه ی عشق وجودش رو نثار فرزند پسرش میکنه.
عشقی مضاعف به پسر شاید حتی برای پر کردن خلا ناشی از دور شدن از همسر تا بجایی که کار به مرور به تنفر از همسر هم کشیده شده ... همسری که قطعا بی تقصیر هم نیست در به وجود اومدن این وضعیت اما الان فقط به خودش فکر میکنه چون انگار دیگه کاری هم از دستش برنمیاد
و این همه عشقی که به فرزند میدی و در مقابل عشق و توجهی که دریافت نمیکنی و نهایتا نوعی سرخوردگی واحساس پوچی
طوری که هر چی بیشتر میخوای نزدیک بشی به این عشق دورتر و دورتر میشی .... چون از یه جایی به بعد شخصیت اون بچه باید از مادر جدا بشه و مستقل بشه اما مادر نمیتونه اینو بپذیره .... میخواد از دستش نده در حالی که فرزند برای به دست آوردن استقلالش حتی به غایت نامهربان میشه و به شکل افراطی دوری میکنه شاید برای اثبات خودش .... اما خیلی ناراحت کننده و دردآوره