با درود....این نظر کاملا شخصی ست..و من مردی متعلق به گذشته ام با همه علایقم به تاریخ معاصرو کهن ..فرهنگ..سنن غلط و درست سرزمین مادری چیزهایی ... دیدن ادامه ›› حتی دردناک از زوایایی تاریک تاریخ این سرزمین مرا مجاب میکند ..که همیشه بگویم گذشته تاریک این سرزمین با همه تلخی و گسی ش زیباست و عبرت اموز(البته ما هیچوقت عبرت نگرفتیم )..در خدمت چند نفر از دوستان قدیمی تیوال..که از شانس خوب من اولین اجرای این تاتر را در خدمتشان میدیدم..و از حضورشان بسیار یاد گرفتم..وارد این صحنه عزای عجیب و درست شدم..( یاد عزاداری های خودمان در کودکی افتادم و از زاویه مهمانان دیدم.و راحت خندیدم.بدون خجالت از دایی و عمو و عمه و دور از نگاه خشمناکشان در کودکی که بچه در مراسم عزا نمیخندند)..حظ کردم حظ من دو سه مورد با متن مشکل داشتم.که در اخر به همراه دوستان افتخار صحبت با خانم شیده غفاریان نویسنده کار را داشتم.و موارد را پرسیدم و کاملا قانع شدم..کارگردانی عالی .. بازی بازیگران بدون حرکت اضافه..صحنه و دکور عالی .متن فاخر..موسیقی اخر که نمیدانم برای کدام خواننده خارجی بودCrazy, gnarls barkley (دوستان گفتند تصحیح کردم)😊.که فرزاد عزیز را به حرکت درجا واداشت:))در مراسم ختم جالب بود .حرفهایی از کتاب فونتامارا که سریالش قدیم در ایران بسیار پربیننده بود.و گفتن مفاهیم علوم اجتماعی در میانه کار بسیار کار را متفکرانه کرده بود....داستان ها و تک گویی ها از فرهنگ روستایی من را یاد کتاب خاطرات یک مترجم ( محمد قاضی )انداخت که پیشنهاد میکنم اگر از این تاتر خوشتان امد حتما بخوانید کتابی بسیار درخشان است..و در اخر با گفتن تسلیت از صحنه خارج شدیم آن هم با تک گویی یکی از بازیگران به اذری با خنده خارج شدم:))...بسیار کار نو و مبدع یی بود.....تاتر ما به نویسندگان و کارگردانانی چنین متفکر احتیاج دارد...به امید کارهای بهتر..

درود ..این نظر کاملا شخصی ست..در کودکی م محو کارتون و فیلم و سریال بودم..از نمایش های عروسکی از هادی و هدی بدم می امد..از کارو اندیشه نیز.ولی عاشق افسانه 3 برادر..لیوبی .شانگفی.و گوانیو بودم و نقش بد داستان سایو سایو..(داستانی چینی ..که ژاپنی ها ساخته بودند)..و هر بار لذتی بسیار از دیدنش میبردم.و محو عروسک گردانی داستان میشدم..و هنوز بعد از سالها اسامی افراد این افسانه چینی با من همراه است..و ای کاش این تبحر و دانشی که الان در این صنعت در ایران هست..در سالهای پیش بود..و با ساختن داستان هایی از ادبیات یا تاریخ ایران که سرتاسر ادبیات ناب و اموزنده داستانی ست ..کمکی به بسط و گسترش فرهنگ و تاریخ پارسی میشد..و شاید فرد میانسالی در شیلی از زال و رودابه و سیاوش و شمس و مولانا برای فرزندانش میگفت.و از حمله اعراب و مغول به بهشت برین..عبرت میگرفت..خلاصه نشد..این هم برود بغل تمام رویابافی های ذهنم...:))بسیار کار را پسندیدم..به غایت حرفه یی..عروسک گردانی استادانه..داستان ها عبرت اموز و عاشقانه..صداهای اساتید موسیقی طنین انگیز..میخکوب به صندلی از این همه تبحر شدم..و پلی شد نوستالژیک به خاطرات کودکی..و صفایی از ته دل..اکت های عروسک ها بسیار حرفه یی بود..در دو صحنه یی که افراد شریعت به افراد طریقت گله از شمس و مولانا میکردند..و تسبیح اندازی و عصبانیت متشرعین بسیار خوب در امده بود..و صحنه سوز و گداز عروسک ها..و جنگ و حمله مغول. عالی عالی(البته نمونه گفتم.همه صحنه ها زیبا بود)..اگر نمایش عروسکی دوست دارید..و موسیقی فاخر ایران را میپسندید واقعا کار را از دست ندهید..فقط کمی طولانی بود نزدیک دو ساعت...که به عشق سوگند اگر 5 ساعت هم بود با لذت مینشستم:)))..( هنوز اسیر داستان مولانا و شمس م)ولی بهرحال طولانی ست ...شبی بود با شعر و موسیقی .تاریخ و عروسک های زنده.؟؟؟!!!!..هرگز نمیرد کسی که دلش زنده شد به عشق........به امید کارهای بهتر.

درود..این نظر کاملا شخصی ست...بعد از یک جلسه سخت کاری یکدفعه چشمم رو باز کردم دیدم اول خ ملک هستم و ساعت ۷..طبق معمول در اوج خستگی یه قهوه ... دیدن ادامه ›› تو دستم . گفتم شب های اخر این تاتر بهتر ببینمش..بهمن نماد چیزهای نو که قرار بود در سرزمین من اتفاق بیفته البته ۲۲ دومش ..نام یک شیر که قرار وارد یک باغ وحش بشه و اونجا رو از ورشکستگی دربیاره..و نمیاد ..و این باغ وحش (که نمادی کوچک از یک جامعه فاسد.با بوروکرواسی اداری و .دزدی هایی که از صدر تا ذیل ادم های اونجا رو فرا گرفته همه یا خوابن یا در حال دزدی نشان از یه جامعه فاسد رو میده که قرار بود آرمان شهر جهانی بشه.. و چقدر اشنا بود داستان!!!!؟؟دره من چه سرسبز بود اما دیگر نیست و در فساد سیستماتیک غوطه ور ..و داستان بسیار درست نوشته و پرداخته شده بود و لایه های فساد..و بیسوادی و پله های ترقی را بدون اگاهی طی کردن را درست ساخته و پرداخته کرده بود..بازی بازیگران غیر از یک نفر که نقش اقای سهمی رو بازی میکرد بسیار خوب و درست بود..دکور عالی..داستان لمس هر روز ما..کارگردانی خوب ..غیر از چند دقیقه ای که ریتم از نفس میفتد..و طولانی بودن کار که میشد زیر یک ساعت کار را جمع کرد..من ایرادی ندیدم.به امید کارهای بهتر..

با درود..این نظر کاملا شخصی ست ...یک پرفورمنس روایی(اصطلاح من دراوردی) 😊😉.از برهه یی از تاریخ که خواجه یی تاجدار در این سرزمین رقم زد.دوره یی مهجور در تاریخ که هرچقدر این جنس سوم (که نه زن بود و نه مرد )در رشادت و تثبیت مرزهایی که نادر شاه ثبت کرده بود.کوشا بود و رشید..اما در بی رحمی و شقاوت از چنگیز خان و ماری آنتوانت بسیار شقی تر..و رذل تر بود...داستان خب تاریخی بود و من هلاک تاریخ..داستان را پسندیدم..لباس بسیار عالی.و فاخر..گریم خوب .بازی بازیگران متوسط رو به بالا همه خوب و بدون تپق(اما اغا محمد خان و خواهرش )واقعا یک سروگردن بالاتر از بقیه در بازی بودند..بیان هر دو بسیار هنرمندانه بود.کارگردانی خوب نور افتضاح (در موقعی که صحنه تاریک یکباره نور سفید روشن میشودتماشاگر کور میشود)البته اقای چیانی گفتند از قصد بوده که حس کورشدن را القا کند..و من و اقای رزمگاه مخالف این موضوع بودیم.عذاب اور بود .و کلا کار درستی برای نور نبود.دکور هیچ اما کاربردی!!؟؟..کار طولانی بود نیم ساعت باید به نظر من از کار کم میشد تا تماشاچی احساس خستگی نکند..کارهای تاریخی که اصولا تماشاگر شاید پیشینه ذهنی در موردشان ندارد..ذهن را خسته میکند..شاید اگر در مورد ناصرالدین شاه بود سه ساعت هم کم بود عاشقانه ها و شعرو شاعریش را ..(اینقدر که من خوشگذرانی های این شاه شهید را دوست دارم و حسرتش را همیشه میخورم)🤣😂 خلاصه.اگر تاریخ را دوست دارید..و پرحوصله یید..به دیدنش بیایید..وگرنه خسته میشوید...به امید کارهای بهتر..