سوال ؟
آیا تئاتر نباید چیزی بیشتر از دیالوگ باشه ؟
آیا تئاتری که اکت هاش، دور خود چرخیدن بازیگرهاش، دکور و اجزای صحنه اش، رنگ و نورش هیچ کمکی به روایت نکنه و قصه صرفاً توسط دیالوگ های رگباری پیش بره ارزشمند هست ؟



حتی اگر از بازی های بد و کم تمرین بازیگرها چشم پوشی کنیم، باز چیزی برای لذت بردن وجود نداشت.

لامبورگینی 3 ؟!
خیلی اتفاق بدی هست که با دیدن اسم بازیگر بزرگی مثل "سیامک صفری" کار رو حذف کنی از لیست

کار رو دوست نداشتم
به نظرم غیر از نقش "پل" ، باقی بازی ها به شدت ضعیف بودند، در حد یک کار آماتور
"میشل"، شیشه مشروب رو ... دیدن ادامه ›› سر میکشید بدون اینکه تغییری در اکت ها و بیانش رخ بده، "آلیس" قرار نبود شخصیتی رو برای تماشاگر زنده کنه و صداش هم به سختی به ردیف پنجم سالن میرسید. "لورا" هم که نبود اصلا روی صحنه، وقتی هم که بود بازم نبود.

صحنه نمایش با سه دکور مجزا به سه بخش تقسیم شده بود، پذیرایی، آشپرخانه و اتاق خواب. نکته جالب این بود که فقط یک بار "پل" توی مسیرش از آشپزخانه به پذیرایی دیوار فرضی بین این اتاق ها رو رعایت کرد و در باقی موارد توی رفت و آمد شخصیت ها، هیچ دیواری فرض نمیشد.
چند بار هم برای ورود یا خارج شدن از اتاق خواب، بازیگرها در رو باز و بسته میکردن یا با قفل کردنش مانع از ورود دیگری میشدن، ولی تو باقی لحظات مرزی بین اتاق خواب و نقاط دیگر صحنه نبود. اهمیتی نداشت که موارد ذکر شده از شلختگی کار ناشی میشد یا تعمدی بودند، مهم نداشتن رویه ثابت یا منطق مشخص تو این زمینه بود.

جایی از کار "پل" با حالت چهره و میمیک صورت جواب "آلیس" رو میده و تماشاگر به اون حالت صورت میخنده، نکته عجیب در لحظه ادای اون بازی، حضور بازیگر نقش "پل" بیرون از هسته مرکزی صحنه و تو گوشه تاریک سمت راست هست و اتفاقا بعد از اون "بازی با صورت" به سمت مرکز صحنه و نور اصلی حرکت میکنه و چهره اش واضح تر دیده میشه.

و البته علیرغم ادعای گروه اجرایی؛ برای من نمایش کمدی نبود به هیچ وجه

امتیاز : یک و نیم از ده
یازدهم تیر نود و هشت

"است" نشد.

مشکل اصلی کار، متن سطحی و بدون جزئیاتش هست که اجازه نمیده نمایش از سطح فاصله بگیره.
پارتی ابتدای کار - که نور مقطعش کمی هم آزاردهنده است - نمیتونه اثرگذاری لازم رو داشته باشه.
شخصیت راوی بازی خوبی نداره.
ولی زد و خوردها، دویدن ها و دنبال کردن ها و بازی 4 بازیگر دیگه خوب هستن و حال تماشاگر رو خوب میکنن.
موقعیت میز ناهارخوری روی صحنه، برای جایگاه سمت چپ تماشاگرها مناسب نیست و میشد از نور بیشتر و بهتر استفاده بشه.

و اما ...
برای من خیلی عجیب بود که برای توصیف بی عرضگی (با تعریف خاص خانواده) و انفعال "عباس" توی یک خانواده ترک سرعینی، اسم "بابک" ... دیدن ادامه ›› انتخاب شده بود. منظور من بیان تعصب خاص و خرده گرفتن برای بی احترامی و مسائلی از این دست نیست، فقط استفاده از بابک بعنوان معرف یک جوان منفعل و زودرنج برام عجیب بود.

امتیاز : 2 و نیم از 10

تشابه اسمی با نمایش "لیلی نام تمام دختران ایران زمین است" که اسم خود اون نمایش هم شبیه " لیلی نام تمام دختران زمین است" بود.

ما وجدان داریم
ما شرف داریم
ما خوره ی تئاتریم
ما تئـــــــــــــــاتر بازیم
//
ما احمق هستیم
ما خرفتیم

(1397/12/13)

"خلاصه:
مونولوگی سراپا شاعرانه و انسانی که به هنگام دیدنش مثل فیلم‏های چارلی چاپلین باید با یک چشم گریست و با چشم دیگر خندید"

صرفنظر از قابل قیاس نبودن سطح کیفی کار با فیلم های "چارلی چاپلین" ، تشبیه طنز حداقلی این نمایش به کمدی ِ جاری در فیلم های "چاپلین" ، طنز اصلی ِ ماجرا بود.

بازی علیرغم تپق ها، راضی کننده بود و قابل تقدیر.
نوری که سکوی تماشاگرها رو هم پوشش میداد، از حس و حال کلی اثر کم میکرد ... دیدن ادامه ›› متاسفانه.
موسیقی اگه اشتباه نکنم، "ترکمان - حسین علیزاده" بود و ارتباطی با فضای ترکی - آلمانی ِ کار نداشت. (اگه درست خاطرم مونده باشه، توی کار قبلی آقای "کوشک جلالی" - "مسیو ابراهیم و گل های داودی" هم موسیقی چندان مرتبطی استفاده نشده بود.)

امتیاز : چهار از ده
(97/11/09)

از این بدتر نمیشد
فاقد ارزش برای امتیاز دهی

چی شد ؟
تخفیف 50 درصد سنگلج برای یکشنبه ها اعمال نمیشه ؟
فقط 5 هزار تومان تخفیف وفاداری، اونم تنها برای یک بلیط ؟

میدونم ممکنه کمی طولانی به نظر برسه، ولی لطفا و لطفا و لطفا بخونید :

امروز برای سانس ساعت 20 این فیلم توی خانه هنرمندان، بعد از گذشت سه چهار دقیقه از ساعت اکران و عدم روشن شدن پرده سینما، بلند شدم و از مسئول چک بلیط سوال کردم که مشکلی وجود داره که فیلم اکران نمیشه ؟ در جواب فرمودن نه مشکل فنی وجود نداره، فقط امروز تولد خانم "ریاحی" هست و به همین خاطر فیلم با 15 دقیقه تاخیر اکران میشه.
پیش خودم فکر کردم لابد خانم "ریاحی" از عوامل اصلی فیلم هستن و پایین تو دفتر خانه هنرمندان همکارانش واسش تولد گرفتن و دوستان منتظر هستن ایشون تشریف بیارن و بعد فیلم اکران بشه.
اعتراض کردم که فیلم رو اکران کنن و خانم ریاحی هم هرموقع تشریف آوردن میتونن فیلم رو ببینن، و اینکه وقت این همه آدم تو سالن ارزشش بیشتر از این هست که بخاطر یک نفر اکران به تاخیر بیفته. جواب دادن که تصمیم از دفتر "هنر و تجربه" و مدیریت این گروه هست و ربطی به "مجموعه خانه هنرمندان" نداره. سراغ نماینده هنر و تجربه رو گرفتم و دیدم همونجا وایساده و به حرف های ما گوش میکنه و جوابش این بود که من تصمیم گیرنده نیستم و شما میتونی فردا زنگ بزنی به دفتر هنر و تجربه و اعتراض خودت رو مطرح کنی. ضمن اینکه مدعی شد ما 15 دقیقه تاخیر رو اعلام کرده بودیم.
کمی صدام رو بالا بردم و خواستم ... دیدن ادامه ›› فیلم سریع تر شروع بشه، و اینکه اعلامی مبنی بر اکران دیرتر از موعد فیلم به من نشده. نماینده محترم وارد سالن شد و از جمع سوال کرد که من موقع ورودتون به سالن اطلاع ندادم فیلم تاخیر داره ؟ تقریبا همه سالن غیر از سه چهار نفر جواب منفی دادن، ضمن اینکه من گفتم اصلا اعلام قبل از ورود به سالن مهم نیست و باید قبل از تهیه بلیط من مطلع میشدم و برنامه ریزی زمانی میکردم.
واکنش مسئولین به اعتراض من زیاد شد و ضمن عذرخواهی مدعی شدن صدای بلند من مناسب محیط فرهنگی نیست، نماینده هنر و تجربه هم در واکنش به این حرف من که "تولد خانم ریاحی برای من مهم نیست و فیلم رو باید سر ساعت شروع میکردید" فرمودن واژه "به من ربطی نداره" مناسب محیط فرهنگی نیست.
تو همین موقع خانم "ریاحی" و هیئت همراه کم کم ظاهر شدن و مسئولین ذیربط با خوشحالی گفتن خیلی خب، خانم ریاحی هم که اومد، برید بشینید تا فیلم شروع بشه. و من با عصبانیت به سمت خانم ریاحی رفتم تا اعتراضم رو به خودش بگم، و بقیه دستپاچه و نگران و با گفتن اینکه زشته و بی خیال و ... دنبال من بدو اومدن.

جالب بود که با نزدیک شدن به خانم ریاحی متوجه شدم ایشون خانم بازیگر "کتایون ریاحی" هستن، در کمال احترام و ضمن تبریک تولدشون، بهشون گوشزد کردم که این رفتار اصلا شایسته نیست و حق ندارن بخاطر تولد خودشون حقوق مخاطب رو زیر پا بذارن. ضمن عذرخواهی ِ ساده، شروع کردن به نصیحت بنده که اصلا نباید خودت رو عصبانی کنی و رنگت پریده و مثل لبو شده (اصلا هم حواسشون نبود که لبو قرمز هست نه سفید). کمی لحنم رو تغییر دادم و ازش خواستم سریع تر بره تو سالن تا فیلم شروع بشه.

بعد از اینکه من و کتایون ریاحی تو صندلی های خودمون نشستیم نماینده هنر و تجربه گفت قبل فیلم 8 دقیقه تبلیغات داشتیم که از پخشش صرفنظر میشه برای جبران تاخیر. در حالیکه سانس قبل رو هم بنده دقیقا تو همون سالن بودم و فیلم "سلطان بی تاج و تخت، بخارا" راس ساعت 6 و بدون تبلیغات اکران شده بود. به هر شکل آروم شدیم و منتظر شروع فیلم که دوستان تازه کیک تولد رو، رو کردن و ضمن تبریک تولد کتایون ریاحی از حضار خواستن ایشون رو تشویق کنن. خانم ریاحی هم بلند شد وخطابه اش رو آغاز کرد و بعد از تقدیر و تشکر دوباره در کمال بی احترامی گفت که اصلا 15 دقیقه تاخیر این حرفها رو نداره که کسی عصبانی بشه و رنگ صورتش مثل لبو سفید بشه و تو این جمع های فرهنگی 15 دقیقه نباید ما رو عصبانی کنه.

کلی صحبت و جواب تو ذهنم شکل گرفت برای جواب دادن به این درک غلط و بی احترامی ایشون، ولی به سه دلیل ترجیح دادم فقط سالن رو ترک کنم :

1- نمیخواستم دعوای دیگه ای شروع بشه و وقت بقیه بیشتر گرفته بشه
2- با توجه به اینکه هدفم نه رو کم کنی خانم بازیگر خودشیفته، که فهموندن ضرورت احترام به حقوق مخاطب، به مسئولین سالن و هنر و تجربه بود، و احساس کردم سر و صدا و اعتراض بی پرده و شرمندگی که در قبال "مهمانِ بازیگرشون" نصیب مسئولین نامحترم کردم، جهت درک موضوع و عدم تکرار همچین اشتباهاتی کفایت داشت و از این به بعد همچین اشتباهاتی رو تکرار نمیکنن.
3- اینکه قطعا اون فیلم و اون بازیگر و اون عوامل، لیاقتشون نه حضور من، که صندلی خالیِ من تو سالن بود

خیلی خلاصه مورادی که در جریان این اتفاق خیلی اذیتم کرد رو عنوان میکنم :
- اول اینکه مسئولین محترم تو برنامه ریزی جشن تولد، اصلا و اصلا به مخاطب و وقتی که ازش قرار بود گرفته بشه فکر نکرده بودن، وگرنه میتونستن این مراسم رو در انتهای فیلم برگزار کنن و مخاطبینی که عجله داشتن یا به هر دلیلی دوست نداشتن تو مراسم باشن امکان ترک سالن رو پیدا میکردن.
- دوم چقدر برنامه ریزی غلط و ندانم کاری میزبان میتونه برای مهمان گرون تموم بشه و ایشون که باید با احترام ازشون پذیرایی بشه رو تو موقعیت پاسخگویی قرار بده،
- سوم اینکه چرا "کتایون ریاحی" به خودش اجازه میده تشخیص بده من ِ مخاطب از چه چیزی حق عصبانیت دارم و از چه چیزی نه. و بجای شرمندگی و عذرخواهی از وضعیت پیش اومده، با یه مثال زشت، از عصبانیت من بعنوان یک ری اکشن ناصحیح و نامناسب برای محیط های فرهنگی یاد کنه
- و چهارم اینکه هیچ کدوم از اون سی - چهل نفر حاضر در سالن به خودشون زحمت ندادن تو جریان این ماجرا من رو همراهی کنن و حتی بصورت خیلی ملایم از اعتراض من و حق خودشون صحبتی با مسئولین بکنن.


خواهش من اینه که لطفا و لطفا و لطفا، اگه جایی تو محیط های فرهنگی، بی احترامی صورت میگیره، برای جلوگیری از استمرار این برخوردها و تلنگر به مسئولین و عوامل، خواهشا اعتراض بکنید از حق خودتون حرف بزنید، حتی اگه خیلی آروم و در حد تذکر باشه. نذارید فکر کنن هر نوع دوست داشتن میتونن با مخاطب برخورد کنن. اگه دوستان متوجه بی حرمتی نباشن و ما هم متوجهشون نکنیم، قطعا در حق خودمون و اونها ظلم کردیم. خواهشا بی اثر نباشیم