تئاترهای محمد مساوات، من رو به یک سرگیجه، گمگشتگی، بُهت و فلسفهٔ نسبتاً عمیقی فرو می بره. ژانر این تئاتر همچون کارهای پیشینشون مثل«این یک پیپ نیست»، آدم رو ساعت ها بعد از اجرا را با یک سؤال نگه میداره و اون سؤال در واقع اینه که : «واقعیت چیه؟ اصلاً وجود داره؟» و این سؤال، به نظرم فلسفه ای رو در خودش داره، که میشه با روایتای مختلف، باهاش هنر رو روی پرده آوورد، شعر گفت، نقاشی کشید، موسیقی ساخت و و و
من این تنوع هنرمندی محمد مساوات با این ایدهٔ فلسفی رو دوست دارم و لذت بخشه برام