نمایش خوش ساخت و بازی های خوبی داشت. من برخی حرکات آقای پسیانی درک نکردم ولی سیر داستان راضی کننده بود.
نویز یکی از بلندگوها خیلی اذیت کرد و گاها صدای بازیگران به سختی شنیده میشد.
در کل جزو نمایش های خیلی خوبی بود که اخیرا تماشا کردم.
یک نکته بگم: درک نمیکنم چرا برخی از تماشاچیان انقدر بلند میخندند، جدای از اینکه ژانر نمایش کمدی نیست و فقط لحن طنز آلود داره. (کنار دست هم نشسته باشه و برای چیزایی که بنظرم اصلا خنده دار نبود هی giggle کنه!)

نمایش برام لذت بخش بود، اجرای اول بازیگران جای کار داره قطعا، شخصیت های دهقان و والیا بازی قوی داشتن. موسیقی بجا و زیبا بود.

ایده نمایش خیلی دوست داشتم و بنظرم خانم مارین خیلی خوب تماشاچی به چالش کشید.
مواجه ما با واقعیت عریان و تلخ! واکنش ما در برابر این حجم عظیمی از بی تفاوتی و بی حسی در زندگی امروز!

من بازیای اجرای سال 98 بیشتر دوس داشتم، صدای برخی بازیگرا حین گفتن دیالوگ ها از تُن خارج میشد و یکم آزاردهنده بود.
و چرا این همه تاخیر تو شروع اجرا !!

بازی ها چنگی به دل نمیزد، شخصیت های اضافه وجود داشت. نتونستم هیچ ارتباطی برقرار کنم!